Αγώνας δρόμου

Γεια σας αγαπημένοι μου,

Το ξέρω ότι κάποιοι από εσάς περιμένετε άλλα ποστ που έχω υποσχεθεί αλλά θα τα αφήσω για λίγο στην άκρη. Ένα θέμα που είχα μήνες στα πρόχειρά μου αλλά ποτέ δεν ολοκλήρωνα είναι αυτό που καταπιάνομαι σήμερα. Ένα θέμα με πολλές διαστάσεις και παράγοντες.
Παρακολούθησα άλλη μια συμβουλευτική γονέων στο σχολείο της κόρης μου και για άλλη μια φορά έφυγα φουσκωμένη και γεμάτη αυτοπεποίθηση αλλά και αρκετά προβληματισμένη. Αυτές οι συναντήσεις είναι πραγματική τροφή για σκέψη και τα ερεθίσματα που δεχόμαστε είναι πάρα πολλά. Από πληροφορίες που μας δίνει η ψυχολόγος αλλά και από τις ερωτήσεις και εμπειρίες των υπόλοιπων γονιών.

<<Το παιδί μου έχει γκρίνια, πείσμα, ξεσπάσματα θυμού, πώς να το βοηθήσω όταν φοβάται, τί να κάνω όταν τσακώνεται με τους φίλους και τα αδέρφια του, πώς να πειθαρχήσω με αγάπη, τί να κάνω όταν λέει ψέματα, πώς να ανταποκρίνομαι στις ανάγκες του χωρίς να το κακομαθαίνω, πώς να συμβάλλω στο να γίνει ένας υπεύθυνος και αυτόνομος άνθρωπος.>> Αυτά είναι μερικά από τα θέματα που θίξαμε και διαβάζοντάς τα στην πρόσκληση ανυπομονούσα να έρθει η μέρα για να παραβρεθώ στη συνάντηση.

Δεύτερες φορές

Καλημέρα αγαπημένοι μου και καλή Παρασκευή,
χάθηκα, το ξέρω, δεν φάνηκα συνεπής στα ραντεβού μας. Και ενώ έχω στα σκαριά 3 έτοιμες αναρτήσεις που θα σου ανεβάσω εν καιρώ, σήμερα θέλω να σου  μιλήσω για τις δεύτερες ευκαιρίες. Τις δεύτερες φορές... Την περασμένη άνοιξη, είχα ξεκινήσει μια αλυσίδα ποστ με θέμα τα αγαπημένα πράγματα! Αν θες να τη θυμηθείς, θα την βρεις εδώ. Είχα γράψει και το αγαπημένο μου βιβλίο. Θυμάμαι ότι μου πήρε λίγη ώρα να σκεφτώ ποιο από όλα όσα έχω διαβάσει σκαρφάλωσε στο νούμερο ένα της καρδιάς μου. Χωρίς να θυμάμαι πολλά από την υπόθεση είπα σίγουρα η Μεγάλη Χίμαιρα του Μ.Καραγάτση.
Άσε με όμως να σου πω πώς μπήκε ο Καραγάτσης στη ζωή μου. Μου αρέσει τόσο αυτή η ιστορία.