Σκέψου να ήσουν εδώ

Και ύστερα είναι κάτι μέρες σαν τη σημερινή. Που έξω είναι χαρά Θεού. Σκέψου να ήσουν εσύ εδώ. Σκέψου πόσο πιο λαμπερός θα ήταν ο ήλιος, πόσο πιο γλυκό το τραγούδισμα των πουλιών, πόσο πιο όμορφος ο κόσμος εκεί έξω. Σκέψου να ήσουν εδώ. Δεν θα ζητούσα τίποτε άλλο, δε θα γκρίνιαζα ποτέ ξανά. Θα γελούσα και θα ήμουν ευτυχισμένη γιατί θα ήσουν εσύ εδώ.

Δε θα ήσουν όνειρο που φοβάμαι μη ξυπνήσω, δε θα ήσουν φύσημα του αέρα γλυκό, δε θα ήσουν σκέψη, δε θα ήσουν δάκρυ, δε θα ήσουν ένα κομμάτι χαρτί. Στο τηλέφωνο έχω ακόμα περασμένη την επαφή, αλλά πιά δεν είναι κανείς εκεί για να απαντήσει. Τα πρωινά θα σε έπαιρνα τηλέφωνο για καλημέρα. Θα ήσουν εδώ και οι χαρές μας θα ήταν πιο χαρούμενες και οι δύσκολες μέρες πιο ήπιες αφού θα είχαμε την αγκαλιά σου. Γιατί θα καμάρωνες για όλα αυτά, θα ήσουν ξεκούραστος, θα γελούσες μόνο και θα επέστρεφες πίσω, εκεί που αγαπούσες.
Αγαπημένε μου, υπέροχε μου. Γιατί ήσουν μοναδικός. Όλα τα άλλα είναι λίγα και κανείς δεν είναι σαν εσένα.
Σκέψου να ήσουν εδώ και να γνώριζες αυτούς τους νέους ανθρώπους που ήρθαν στη ζωή μας. Πώς να περιγράψει κανείς με λέξεις έναν άνθρωπο. Πώς να τον κρατήσει ζωντανό στη μνήμη και στη ζωή των άλλων. Πώς να απαλύνεις τον πόνο όλων εκείνων που σε αγάπησαν, που και στο άκουσμα μόνο του ονόματός σου βουρκώνουν ακόμα, τόσα χρόνια μετά. Γιατί αγαπήθηκες πολύ. Δε θα μπορούσα να είμαι περισσότερο περήφανη που υπήρξες η αρχή μου, η ρίζα μου, ο άνθρωπος μου ο αγαπημένος.
Μακάρι να μου έδινε κάποιος μια απάντηση, αλλά κανείς δεν ξέρει. Το μόνο που έχουμε είναι μια ελπίδα. Ότι όλα είναι καλά.
Με παρηγορεί μόνο το ότι είσαι με εκείνους, τους αγαπημένους σου, που φωτίζονταν το πρόσωπό σας όταν έβλεπε ο ένας τον άλλο.

Πριν τελειώσω αυτό το κείμενο, άρχισε να βρέχει. Μια ψιλή βροχούλα, μια μικρή απάντηση.

Σκέψου να ήσουν εσύ εδώ. Σ'αγαπώ και τότε και τώρα και πάντα.

Για εσένα.