Be my guest#2

Παρουσία μου

Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Στο inbox έρχονται mail με τις ιστορίες σας. Από όλες εσάς που αγαπάτε αυτό το ημερολόγιο. Από εσάς που με στηρίζετε πάντα. Η νέα στήλη του μπλόκ <<Be my guest>>, ήδη αγαπήθηκε πολύ και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό! Σήμερα θα μοιραστώ μαζί σας ποια στάθηκε η αφορμή για να ξεκινήσει.
Ήταν μια ηλιόλουστη Δευτέρα του Μαΐου που έλαβα ένα πολύ διαφορετικό e-mail. Διαβάζοντάς το, ένιωθα τόσο μπερδεμένη. Ένα άτομο που μέχρι τότε δεν γνώριζα, μου άνοιγε την καρδιά του, μου μετέφερε την ιστορία του και ζητούσε τη γνώμη μου. Η αλήθεια είναι ότι για να απαντήσω σκέφτηκα πολύ καλά και τηρούσα τις επιφυλάξεις μου, δεν ήξερα αν μπορούσα να βοηθήσω, αν είχα τις γνώσεις και τη δύναμη. Σε κάποια σημεία ίσως ήμουν σκληρή, σε άλλα μεθοδική δίχως συναίσθημα. Βάλαμε ένα στοίχημα! Μια πρόκληση 30 ημερών, από αυτές τις προκλήσεις που βάζω και στον εαυτό μου συχνά και περίμενα να δω πώς θα πάει. Το guest της Δευτέρας 05/06 θα το έγραφε εκείνη και η αλήθεια είναι ότι περίμενα με αγωνία να δω πώς θα πάει αυτός ο μήνας. Όπως της επαναλάμβανα συχνά στην επικοινωνίας μας, ήταν το στοίχημά μου και πίστευα σε εκείνη. Πίστευα ότι μπορούσε. Διαβάστε όμως καλύτερα την ίδια και την ιστορία που έχει να μας πει.

via Pinterest

Γεια σας, είμαι η Julia ή η Μπομπίνα. Παντρεμένη με ένα γιο γύρω στα έξι.Τα σαράντα τα έχω περάσει και είμαι στην πιο περίεργη φάση της ζωής μου. Ποια είμαι? Είμαι για ξύλο, γιατί? Για όλα τα παρακάτω που με συνέθεταν μέχρι πριν ένα μήνα:

1)Γιατί παρόλο που ενηλικιώθηκα εδώ και πάρα πολύ καιρό,το μόνο που ξέρω να κάνω καλά είναι να γκρινιάζω. Για τα παιδικά μου χρόνια,για τις φίλες μου,για διάφορες άσχημες καταστάσεις,για την νύφη μου,για τον άνδρα μου κτλ..θα μπορούσα να γκρινιάζω για όλους,εκτός από έμενα..εγώ δεν φταίω σε τίποτα(το αφήνουμε προς το παρόν ασχολίαστο!)   

2)κάθομαι στον καναπέ μου και τα περιμένω όλα έτοιμα..περιμένω πότε η τεχνολογία θα πάει μπροστά έτσι ώστε να τα βρίσκω όλα έτοιμα(άκουσα ότι βγήκε ένα πλυντήριο,που τα τα βγάζει και διπλωμένα τα ρούχα έτοιμα..ακούσατε τίποτα?μωρέ καλά λέω ότι είμαι για ξύλο) 

3)κάθομαι στο μπαλκόνι και κοιτάω τα κορίτσια που είναι με τις παρέες τους και εγώ κλαίω γιατί δεν έχω μια παρέα..τα βάζω με όλους, άλλα θα πρεπε?αφού τελευταία έγινα πολύ βαρετή..και κουραστική με την γκρίνια μου.

4)έχω παράπονα από την μάνα μου, αλλά εαν είχε συναίσθηση αυτή τη στιγμή το παιδί μου, θα μου έλεγε το ίδιο.."μαμά γιατί δεν περνάς περισσότερη ώρα μαζί μου?"

5)κοιτάω με απορία τα κορίτσια που έχουν βρει τον τύπο τους και εγώ αναρωτιέμαι γιατί όχι και εγώ;

Θα μπορούσα να κάθομαι και να σας απαριθμήσω και τα άλλα αρνητικά μου , θα μας έπαιρνε ωρα..όχι ότι δεν έχω και καλά στοιχεία αλλά γιατί έμαθα να "μισώ"τον εαυτό μου και να πιστεύω ότι είμαι το πιο άχρηστο πλάσμα στον κόσμο..σίγουρα δεν φταίω εγώ για τα τωρινά μου πιστεύω, αλλά δε γίνεται μια γυναικα πάνω απ' τα 40,να ζει με αυτά τα πιστεύω ακομα..Δόξα τω θεω ,υπάρχουν τρόποι (φίλοι,ψυχολόγοι,πνευματικοί,γνωστοί,life coach)που μπορούν να σου αλλάξουν τα πιστεύω ή να μάθεις να τα διαχειρίζεσαι καλύτερα.

Εδώ και ένα μήνα( και θέλω να ευχαριστήσω και την Λαμπρινή ,και άλλη μια φίλη) προσπαθώ να αλλάξω..δεν πήγαινε άλλο. Πρσπαθώ να οργανωθώ και να τα βάλω όλα σε μια σειρά. Από πρακτικά, ψυχολογικά, πνευματικά θέματα μέχρι κοινωνικά.

Παλεύω εδώ και ένα μήνα με την δίαιτα,την αναβλητικότητα μου,την γκρίνια μου,την βαρεμάρα μου,την άγνοια μου,και το ότι είμαι αδικαιολόγητη σε πολλά.

Μέσα σε αυτόν το Μάη όμως κατάφερα τα εξής:

α)Κάθε βράδυ να ευγνωμονώ για κάτι το Θεό.

β)Έχασα 4 κιλά! (δεν την τήρησα και πολύ σωστά τη δίαιτα...η αρχή όμως έγινε)

γ)Μαγειρεύω τρεις φορές την εβδομάδα, εγώ και οχι η μάνα μου

δ)Προσπαθώ να πηγαίνω στη δουλειά μου περιποιημένη, ξυπνάω νωρίς το πρωί, βάζω την αντιλιακή μου,το λιποζάν ,χτενίζω τα μαλλιά μου και ανέχομαι τα ρούχα που έχω μέχρι να αλλάξω την γκαρνταρόμπα μου.

ε)Έκανα ξεκαθάρισμα στις φίλες μου και επιδιώκω να βρεθώ ξανά σε επαφή με κάποιες που είχα χαθεί.

ζ)Ξεκίνησα να διαβάζω ένα βιβλίο την βδομάδα ή το μήνα.

η)Πήρα τετράδια και κάνω οργάνωση(τρομάρα μου)με δυσκολεύει πολύ αυτό το κομμάτι αλλά λειτουργεί όταν βάζεις πρόγραμμα τελικά.

θ)Θελω να μάθω ποια είμαι?πειραματίζομαι καθημερινά με διάφορα.

Αυτή είμαι εγώ,περίπου! Έχω πολλή δουλειά ακόμα. Άργησα να ενηλικιωθώ και ζούσα χωρίς λόγο και σκοπό. Απλά είχα σηκώσει τα χέρια ψηλά και έλεγα σε όλους ,ελάτε να σας πω την ιστορία μου για να καταλάβετε γιατί έχω αυτά τα χάλια. Δεν έψαχνα τους τρόπους για να διορθωθώ αλλά μόνο για να κλαφτώ.

Σήκωσα όμως τα μανίκια και προσπαθώ να αλλάξω σελίδα στη ζωή μου.Θέλω να γίνω πλεον υπεύθυνο άτομο (ζορίζομαι πολύ βέβαια!) Σίγουρα χρειάζομαι βοήθεια αλλά εύχομαι στο μέλλον να πάνε όλα καλά στη ζωή μου.

Έχασα πολλά από τη ζωή μου,και ελπίζω πλέον να αλλάξει η ρότα της. Ξαπλώνω με το παιδί μου στον καναπέ στο και κάνουμε βλακείες, ξεκαρδίζεται..και εγώ είμαι πλεον η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο..του οφείλω όμως ακόμα πολλα. Προχτες του είπα "ευχαριστω παιδί μου"και με ρωτούσε γιατί?του ειπα μονο για το μπομπίνα..(μια φορά βλέπαμε σαρβάιβορ,και μου λέει,"μαμά μοιάζεις στον Μπο..!""καλά παιδί μου εγώ είμαι άντρας..""οχι μαμά,δεν είσαι άντρας αλλά είσαι χοντρή όπως ο Μπο...καλά μαμά δε θα σε φωναζώ Μπο αλλά μπομπίνα.." Τί μαθαίνεις απ τα παιδιά.

Και μια άλλη φορά που με ισοπέδωσε ήταν όταν έφερε ένα βιβλίο απ το σχολείο και το διαβάζαμε.Είχε ως θέμα τη δυστυχία. Στο τέλος του λέω "¨αγαπούλα μου,εσύ ξέρεις κανένα άτομο,που είναι δυστυχισμένο και θα πρεπε να το βοηθήσεις να γελάει; Ναι μαμά, εσύ είσαι.'' ) 

Δεν μπορούσα να συνέλθω τότε.Το παιδί μου, παρόλο που γελούσα που και που ,εισέπραττε τη δυστυχία μου. Αυτά και κάποια άλλα γεγονότα, με οδήγησαν να κάνω κάτι για την ζωή μου. Δεν νομιζώ να 'ναι πολύ αργά αλλά σίγουρα ζορίζομαι πολύ, γιατί ξεκίνησα από τα απλά και αυτονόητα πράγματα για εσάς..συγχωρέστε με που επαναλαμβάνομαι..

Ξέχασα να σας πω για το Julia . Julia είναι η Τζούλια Ρόμπερτς στο ''Η νύφη το έσκασε".Τη δεύτερη φορά που είδα αυτήν την ταινία ταυτίστηκα πολύ,γιατί και εγώ ποτέ δεν έλεγα την άποψή μου,τα γούστα μου,και προσπαθούσα πάντα να κάνω όλους να γελάνε..να 'ναι όλοι καλά εκτός από εμένα. Εκείνη η σκηνή που δοκιμάζει τα αυγά να δει,πως της αρέσουν,αντιπροσωπεύει εμένα.

 Δοκιμάζω,ρωτάω,διαβάζω,φτιάχνω,αγκαλιάζω,γεύομαι,μαγειρεύω,χορεύω,χαμογελάω,ενημερώνομαι,οργανώνομαι,προσεύχομαι...και εύχομαι μια  μέρα ,να πω...."υπάρχω..ζω..είμαι καλά "

Ένα μεγάλο ευχαριστω που με διαβάσατε, να είστε όλοι σας καλά.

Λαμπρινή σε ευχαριστώ για όλα και για το κάλεσμα..φιλιά σε όλες(και μπαίνω και σε πολλά μπλοκ..η καθεμιά σας έχει και κάτι να μου πει μέσα απ τα άρθρα σας..μπράβο σας..)☺

Julia 

Υ.Γ 1: Δεν έχω γνώσεις ψυχολογίας. Με μοναδικό μου όπλο όσα έχω διαβάσει κατά καιρούς στα διάφορα βιβλία αυτογνωσίας και με βοήθησαν στην εξέλιξή μου, προσπάθησα να σε βοηθήσω. Κάπου σε αυτά που έγραψες σήμερα είδα μια μικρή αχτίδα αισιοδοξίας και δίψας για να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να απολαύσεις τη ζωή, να προσπαθήσεις πραγματικά να κερδίσεις το χαμένο χρόνο. Σου εύχομαι να το καταφέρεις!

Ευχαριστώ για τη σημερινή σου κατάθεση και την αυτοκριτική. Ελπίζω να ανακάλυψες τις αλήθειες σου μέσα από αυτήν. Ξέρω ότι ήταν δύσκολο και χρειάζεται δύναμη για να κολυμπήσεις σε αυτά τα νερά.

<<Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα>> Νικος Καζαντζάκης. 

Καλή τύχη στο νέο σου ξεκίνημα.

Υ.Γ 2: Τον τίτλο της δευτερεύουσας επικεφαλίδας, τον διάλεξε η Julia