Η Πόλκα και ο κόσμος #1

Συνέντευξη #1-Ο Πάνος

Εγκαινιάζω σήμερα μια νέα ενότητα στην στήλη be my guest. Συνεντεύξεις από προσωπικότητες που μου κινούν το ενδιαφέρον, που έχουν να μοιραστούν κάτι.

Από ανθρώπους που θαυμάζω. Άλλωστε εσείς που είστε αναγνώστες του μπλοκ γνωρίζετε ήδη το πόσο αγαπώ να μαθαίνω τις ιστορίες των ανθρώπων.

via instagram

Αφήστε με να σας κάνω τις συστάσεις για τον πρώτο μου καλεσμένο.

Η γνωριμία μας ξεκίνησε γύρω στο 2007, ήταν συνάδελφος μιας αγαπημένης μου φίλης και είχε τύχει να βγούμε για ποτό αρκετές φορές.

Τότε πίσω στο μακρινό παρελθόν, που δουλεύαμε και βγαίναμε για ποτά και κραιπάλες και βρώμικα και ξανά το πρωί ξυπνητήρι για τη δουλειά.

Οι δρόμοι μας χώρισαν δεν ξαναβρεθήκαμε ποτέ έκτοτε, όμως ξαφνικά μια μέρα βλέπω μια φωτογραφία του στο facebook με μετάλλιο από τον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας.

Δεν σας κρύβω την έκπληξη που ένιωσα καθώς δεν είχα ιδέα για αυτή τη στροφή στη ζωή του.

Στη συνέχεια ακολούθησαν και άλλοι αγώνες και άλλα μετάλλια, αλλά νομίζω ότι καλύτερα να αφήσουμε τον ίδιο να μας περιγράψει το ταξίδι αυτό.

Λ:Γεια σου Πάνο και καλωσήρθες!

Θα ήθελες να μοιραστείς πώς ξεκίνησε αυτό το όμορφο ταξίδι σου.

Τί σου έδωσε την αφορμή να αφήσεις πίσω αυτά που ανέφερα και να διαλέξεις έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής;

Π:Λαμπρινή θέλω να σε ευχαριστήσω για την ευκαιρία να μιλήσω στο μπλόκ σου.

Έχει περάσει όντως αρκετό διάστημα από το 2007, η ανάγκη για διασκέδαση παραμένει, οι τρόποι διασκέδασης έχουν ελαφρώς αλλάξει με την πάροδο των χρόνων.

Ο λόγος που άλλαξα σελίδα και γνώρισα τον αθλητισμό δεν είναι ακριβώς ξεκάθαρος .Και αυτό ίσως γιατί η αλλαγή αυτή δεν έγινε σε μια μέρα.

Αν έβαζα κάποιο σημαντικό γεγονός που ίσως ξεκίνησε αυτή την αλλαγή θα μιλούσα για ένα πολύ σοβαρό κάταγμα το 2008 , η ανάρρωση του οποίου κράτησε αρκετό διάστημα, και με έβαλε σε μια διαδικασία να αντιμετωπίσω έντονα αρνητικά συναισθήματα.

Μπαίνοντας λοιπόν σε μια τέτοια καθημερινή - μικρή μάχη - αν μπορώ να το πω έτσι, ήρθε η ανάγκη να αντιμετωπίσω δυο ακόμα συνήθειες που μου προκαλούσαν αρνητικά συναισθήματα.

Το πρώτο ήταν το κάπνισμα, το δεύτερο η ανάγκη απεξάρτησης από τον υπολογιστή σε ώρες μη εργασίας.

Έτσι λοιπόν ένα Αυγουστιάτικο απόγευμα πήρα το κινητό μου στο χέρι, έβαλα την μουσική μου και ανηφόρισα για το γήπεδο της γειτονίας μου.

Τότε θυμάμαι έκανα τους πρώτους 6 γύρους, σχεδόν όλους περπατώντας.

Μετά από αυτό ήρθε η συμμετοχή μου σε αγώνες 10χλμ, σιγά σιγά σε ημιμαραθωνίους, σε τέσσερις μαραθωνίους και πλέον σε δεκάδες αγώνες τριάθλου.

Αν μου έλεγε κάποιος εκείνο το απόγευμα ότι θα έκανα 7 χιλιάδες δρομικά χιλιόμετρα μέσα σε 7 χρόνια και θα ήμουν 16 κιλά πιο ελαφρύς, σίγουρα θα έβαζα τα γέλια.

via instagram

Ακόμα όμως και με αυτούς τους 6 γύρους τότε, είχα κερδίσει μια ώρα μακριά από υπολογιστή και τσιγάρο.

Γι' αυτό το λόγο, νομίζω εκείνο το απόγευμα έκανα το πιο δύσκολο βήμα. Μετά από κάποιους μήνες κόπηκε και το τσιγάρο και η εξάρτηση με τον υπολογιστή.

Λ:Ασχολείσαι με κάτι άλλο επαγγελματικά. Ο αθλητισμός τί ρόλο παίζει στη ζωή σου; Είναι το διάλειμμά σου, ή τρόπος ζωής πια.

Π: Δουλειά γραφείου, καθιστική εργασία, υπολογιστής και ψυχολογική πίεση για πολλές ώρες, νομίζω είναι από τους πιο συνηθισμένους τρόπους εργασίας των ημερών μας.

Το τρέξιμο, το γυμναστήριο, ή οτιδήποτε διαφέρει και σε κάνει να ξεφεύγεις από το παραπάνω είναι ένα χρήσιμο διάλειμμα , κατά τη γνώμη μου αναγκαίο.

Από εκεί και πέρα, στη περίπτωση μου είναι πλέον τρόπος ζωής, είναι μια ευχάριστη συνήθεια, μια καθημερινή αποφόρτιση ,μια μινι ψυχανάλυση θα έλεγα.

Λ:Δεν ξεφεύγεις ποτέ από το πρόγραμμα;

Π: Θεωρώ δεδομένο ότι θα ξεφύγω. Όλο αυτό άλλωστε γίνεται με πρωταρχικό σκοπό την ψυχαγωγία.

Κάποια μέρα για παράδειγμα θα αφήσω μια προγραμματισμένη προπόνηση για να πιω ένα ποτό με ένα φίλο, αν και αυτό αποτελεί εξαίρεση.

Προσπαθώ πάντα να έχω μια ισορροπία προς κάθε κατεύθυνση, για παράδειγμα σε περίοδο προπόνησης για ένα δύσκολο αγώνα. Το όριο πάντως μεταξύ ευχαρίστησης και ψυχαναγκασμού είναι λεπτό και χρειάζεται μέτρο.

Λ:Συμμετέχεις σε αγώνες Μαραθωνίου και Τριάθλου, αγώνες που κρατούν πάνω από 2-3 ώρες. Τι σκέψεις περνούν από το μυαλό σου μέσα στους αγώνες;

Π:Αγώνες που κρατούν αρκετή ώρα, προϋποθέτουν σωματική αλλά και πνευματική προετοιμασία .

Η πνευματική προετοιμασία είναι ομοίως δύσκολη και σημαντική με την σωματική.

Είναι κάτι που ανακαλύπτει κάποιος που θα προπονηθεί και θα τρέξει για παράδειγμα ένα μαραθώνιο αγώνα δρόμου και κάτι το οποίο θα χτίσει την προσωπικότητα του και θα χρησιμοποιήσει στην καθημερινότητά του.

Βάση των παραπάνω, κατά την διάρκεια ενός αγώνα σκέφτομαι τις προπονήσεις μου, και προσπαθώ να ακούω το σώμα μου και ανάλογα να πιέζω ή να μειώνω την ένταση.

Λ:Τι αποκομίζει κάποιος απο την πνευματική προετοιμασία ενός μαραθωνίου;

Π: Θυμάμαι στον πρώτο μου αγώνα μαραθώνιου στον Κλασσικό Μαραθώνιο της Αθήνας, μόλις στα πρώτα 10 χιλιόμετρα κοντά στην Ν.Μάκρη και ένας θεατής θέλοντας να μας πικάρει φώναζε στους δρομείς " Πάμε, πάμε, άλλα 32 χιλιόμετρα μένουν".

Είναι μια στιγμή που δοκιμάζεσαι, έχοντας όμως εκπαιδεύσει το μυαλό σου να αντιμετωπίζει σωστά τις δυσκολίες θα επανακάμψεις.

Πνευματική προετοιμασία είναι ότι εκείνη την στιγμή θα απαντήσεις σιωπηλά "έχω κάνει ήδη 10 ολόκληρα χιλιόμετρα και νιώθω ακόμα φρέσκος, έχω δουλέψει γι' αυτό και είμαι έτοιμος".

Με το χτίσιμο της νοοτροπίας αυτής, αλλάζει λίγο και ο τρόπος ζωής σου.

Μαθαίνεις να σκέφτεσαι θετικά, το επιβάλεις αυθόρμητα ίσως και ασυναίσθητα στον εαυτό σου, και αυτό γιατί έχεις βιώσει στο πετσί σου ότι ο αρνητισμός τελικά θα σε κρατάει πίσω.

Και με τη σειρά του αυτό σε οδηγεί να προλαμβάνεις και να αποβάλεις αρνητικά συναισθήματα ή καταστάσεις. 

Όλο αυτό ίσως ακούγεται εγωιστικό , αλλά είναι πραγματικότητα. Οι άνθρωποι που θέλεις τελικά να είναι δίπλα σου άλλωστε αξίζουν την πιο θετική πλευρά του εαυτού σου.

Λ:Πόσο χρόνο από τη ζωή σου καταλαμβάνει ο αθλητισμός; Έχεις βρει την ισορροπία ανάμεσα στο χρόνο που περνάς με την άσκηση και τους ανθρώπους της ζωής σου;

Π: Το τελευταίο διάστημα συμμετέχω σε αγώνες τριάθλου, το οποίο προϋποθέτει πολλές ώρες στο γυμναστήριο, στην πισίνα, ποδήλατο και τρέξιμο.

Κατά μέσο όρο γυμνάζομαι περίπου 1,5-2 ώρες την ημέρα. Σε περίοδο προετοιμασίας για έναν αγώνα-στόχο, βάζω διπλές προπονήσεις μέσα στην ημέρα, οπότε οι ώρες αυτές αυξάνονται ελαφρώς.

Λ:Από τη δική μου πείρα με το τρέξιμο, είναι ένα από τα πιο εθιστικά πράγματα που έχω δοκιμάσει,αρκεί να βρω τη δύναμη να ξεκινήσω.

Μετά ανυπομονώ να ξαναβάλω τα παπούτσια και να βγω στο δρόμο.

Εσύ πώς μπορείς και είσαι τόσο συνεπής;

Π: Πάνω απ' όλα όρεξη και αγάπη γι΄αυτό που κάνεις, το τρέξιμο για τον καθένα αντιπροσωπεύει πολλά πράγματα.

Η βάση είναι να αγαπάμε αυτό που κάνουμε.

Δεν γίνεται να το αγαπήσεις βέβαια κάτι αν δεν το γνωρίσεις, οι περισσότεροι γνωστοί μου για παράδειγμα μισούν το τρέξιμο, κάποιοι απ' αυτούς το δοκίμασαν και ελάχιστοι το έκαναν δικό τους.

Αν βέβαια το αγαπήσεις, θεωρώ ότι είναι εύκολο να μείνεις συνεπής σε αυτό , ίσως και να γίνεις εξαρτημένος -με την καλή έννοια πάντα.

Λ:Θέλω να τρέξω αλλά δεν ξέρω, δεν μπορώ, είναι μόδα, θα ξεφουσκώσει, νομίζω είναι βαρετό και άλλες εκατό δικαιολογίες που έχω ακούσει κατά καιρούς. Μπορείς να μας δώσεις κάποια τιπς για αρχάριους;

Π:Ζούμε στη εποχή του fast forward και αναζητούμε άμεσα απάντηση στα θέλω μας και απογοητευόμαστε εύκολα όταν δεν γίνεται αυτό. Αυτό δεν είναι κακό, απλά πρέπει να το θυμόμαστε όταν απογοητευόμαστε.

Γι' αυτό το λόγο θεωρώ ο καθορισμός ενός στόχου ότι βοηθάει. Είτε είναι ο τερματισμός σε έναν αγώνα, είτε η απώλεια βάρους ή ότι άλλο που μας εμπνέει.

Ακόμα όμως και αν ο στόχος ή το κίνητρο δεν είναι αρκετό, ή οι δικαιολογίες που βάζουμε στον εαυτό μας υπερνικούν, ίσως μπορούμε να δοκιμάσουμε το ίδιο εργαλείο - το τρέξιμο- με διαφορετικό τρόπο.

via instagram

Για παράδειγμα, προσωπικά πολλές φορές όταν δεν έχω όρεξη, θα πάρω το αυτοκίνητο μου και θα πάω για τρέξιμο στο ΟΑΚΑ, στον Υμηττό, στο Νιάρχος και αλλού.

'Ισως σταματήσω να βγάλω καμιά φωτογραφία, ίσως δω και κάποιον γνωστό και περάσει κάπως η ώρα με περισσότερη επικοινωνία και λιγότερο τρέξιμο , ίσως τελικά απλά περπατήσω.

Το σίγουρο είναι ότι η διάσημη φράση "κανείς δεν μετάνιωσε που πήγε για τρέξιμο" επιβεβαιώνεται !

                                                       * * * * * * * * * *
Αυτός λοιπόν είναι ο φίλος μου ο Πάνος! Ο Πάνος των τεσσάρων μαραθωνίων των τριάθλων και των 7000 χιλιομέτρων σε επτά χρόνια. Η συνέντευξη αυτή είναι μεγάλη έμπνευση για εμένα. Δεν βλέπω την ώρα να βάλω τα παπούτσια μου και να βγω στο δρόμο. Για τον καθένα μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό το τρέξιμο, εγώ για παράδειγμα το έχω συνδέσει με πολύ πρωινό ξύπνημα. Ιδανικό για εμένα είναι να τρέχω προς την ανατολή του ήλιου, μου ζεσταίνει την καρδιά και με κάνει να θέλω να τρέξω όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο κοντά στον ήλιο. Ο Πάνος ήταν αυτός που με παρακίνησε να σηκωθώ να βάλω τα παπούτσια και να τρέξω, λέγοντας  μου μόνο ένα "βγήκες σήμερα για τρέξιμο;" Με ξέρετε πόσο ψυχαναγκαστική είμαι. Δεσμεύτηκα στον Πάνο ότι θα βγω την επόμενη μέρα, είδα τι ώρα ανατέλλει ο ήλιος το επόμενο πρωί έβαλα ξυπνητήρι και βγήκα για τα πρώτα μου τρία χιλιόμετρα μετά από πάρα πολύ καιρό....
Σε συνεργασία με τον Πάνο θα σας κάνουμε άλλο ένα ποστ αναλύοντας αυτό το θέμα, το πώς να ξεκινήσεις αν θες να τρέξεις. Αν σας ενδιαφέρει περιμένω από κάτω σχόλια και ερωτήσεις ώστε να τις εντάξουμε στο επόμενο ποστ.

Ελπίζω να απολαύσετε και εσείς όσο εγώ αυτήν τη συνέντευξη και να βρήκατε έμπνευση. Αν θέλετε μπορείτε να βρείτε  τον Πάνο εδώ.



Να έχετε μια υπέροχη ημέρα, καλή σαρακοστή! Θα τα ξαναπούμε σύντομα.