Χθες έπεσε στα χέρια μου το ημερολόγιο του 2013. Η χρονιά εκείνη ήταν από τις χειρότερες που έχω ζήσει ποτέ, όμως παράλληλα ήταν μια χρονιά γεμάτη γέλια χάρη στη μικρή μου που ζούσε τότε τις πρώτες της φορές σε όλα τα πράγματα. Η πρώτη της πρωτοχρονιά , η πρώτη της άνοιξη, το πρώτο της δοντάκι, το πρώτο της ταξίδι στο χωριό του μπαμπά της, η πρώτη της επαφή με τη θάλασσα, τα πρώτα της βήματα, το πρώτο φύσημα στο κεράκι της και άλλη μια τεράστια λίστα με τις πρώτες της φορές.
Μέσα σε αυτό το ημερολόγιο δεν έχω γράψει τα άσχημα, δεν ήθελα να γράψω άσχημα, ούτως ή άλλως δεν θα τα ξεχάσω ποτέ, έγραφα πχ λίστες για να μην ξεχάσω πχ. τη λίστα για τη βαλίτσα των διακοπών με ένα ένα μωρό. (Τα πράγματα για το παιδί γεμίζανε δυο σελίδες και για εμένα μισή. Μέσα εκεί έγραφα, πιπίλες, πάνες, παραμύθια, παιχνίδια που της άρεσαν τότε αγαπημένα και σκέφτομαι πόσο γρήγορα έφυγαν τα χρόνια που τώρα φτιάχνει μόνη της τη βαλιτσούλα της με την Έλσα, όποτε λέμε να φύγουμε ταξιδάκι). Είχα λίστα για την βάπτισή της με όλα εκείνα που είχα να ετοιμάσω, λίστα για το πρώτο πάρτυ γενεθλίων, καλεσμένοι, μενού, ντεκόρ -θυμάμαι σαν τώρα που είχαμε πάει στα τζάμπο και της δοκίμαζα όλα τα καπελάκια με το Happy birthday και πόσο χαρούμενη ήταν, κάπου έχω τις φωτογραφίες, θα τις βρω.
Κάπου εκεί λοιπόν τον Ιούλιο είχα γράψει κάπου και την ιδέα για το μπλόκ μου, μια σελίδα όλη μουντζούρες, έγραφα έσβηνα, θυμάμαι ότι ήθελα να το πω Polkadotlady και όταν έκανα αναζήτηση για να δω αν είναι ελεύθερο το όνομα απογοητεύτηκα πολύ όταν το βρήκα πιασμένο. Αμέσως διάλεξα το σημερινό όνομα που να σου πω μου αρέσει πιο πολύ πια.
Έλεγα όμως από τότε ότι θα είναι ένα ημερολόγιο που θα μοιράζομαι στιγμές της καθημερινότητάς μου. Δεν έγινε ποτέ αυτό. Γενικά, ενώ είναι κάτι που μου δίνει τόση χαρά και έμπνευση, μου δίνει κίνητρο να γίνω καλύτερη και γι' αυτό αγαπώ και αυτήν την ιδιότητά μου, το ξεχνώ, το παρατάω για καιρό.
Σήμερα λοιπόν πήρα αυτήν την απόφαση, ότι θα γράφω εδώ ότι δε θέλω να ξεχάσω, θα επιστρέφω κάθε πρωί και θα αφήνω λίγες λέξεις από την μέρα μου, από κάτι που έμαθα, από κάτι που αξίζει να το θυμάμαι σε πέντε χρόνια, από κάτι που ίσως εσύ που πέρασες από εδώ δεις και σου δώσει μια ιδέα που δεν είχες σκεφτεί ή είχες σκεφτεί και εσύ όπως και εγώ.
Σε κάποια βιβλία αυτοβελτίωσης ή σε συνεντεύξεις για δουλειές -είναι κλασική ερώτηση αυτή- σε ρωτούν να απαντήσεις πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε 5 χρόνια.
Εγώ σήμερα, βρίσκοντας μάλιστα αυτό το τετράδιο είπα να απαντήσω στην αντίστροφη ερώτηση για εμένα << Αυτό που έβλεπες το 2013 για την επόμενη πενταετία, σήμερα σε ικανοποιεί;>>
Η ερώτηση αυτή δεν έχει σκοπό να με ρίξει, γιατί ναι κάπου εκεί βρήκα στόχους γραμμένους, οι οποίοι δεν έχουν πραγματοποιηθεί όλοι μέχρι σήμερα, όμως χαίρομαι γιατί είναι πράγματα που θέλω ακόμα και αυτός είναι ένας λόγος να κινητοποιηθώ, να αλλάξω σχέδιο δράσης, να δω πώς αλλιώς μπορώ να δουλέψω. Από τη άλλη το θεωρώ μεγάλη επιτυχία το ότι είμαι καλά, ξυπνάω κάθε πρωί και βλέπω τον ήλιο εγώ και η άνθρωποι που αγαπώ γιατί δεν το θεωρώ καθόλου δεδομένο.
Τελευταία επισκέπτομαι τη βιβλιοθήκη και δανείζομαι βιβλία. Συχνά πετυχαίνω μικρά διαμαντάκια που μου δίνουν πολλή έμπνευση. Σήμερα σε αυτό που σου γράφω ταιριάζει μια γραμμή από το βιβλίο που διάβασα το << Η επιτυχία είναι στο χέρι σου , Σαϊμον Τ. Μπεϊλι εκδ.Ψυχογίος>> όπου ο συγγραφέας μοιράστηκε μαζί μας κάτι που είπε ο μέντορας του σε κάποια ομιλία του και αυτό είναι ότι: Ο καθένας μας πρέπει να μάθει πώς να αγοράζει το μέλλον.
Πόσο σπουδαία θεωρία είναι αυτή. Όπως λέει και ο συγγραφέας συνειδητοποιείς πώς ό,τι πιστεύεις, σκέφτεσαι, λες και κάνεις στο παρόν είναι αυτό που οικοδομεί και διαμορφώνει το μέλλον που θα βιώσεις. Αγοράζεις το μέλλον με το να είσαι ο πλέον έξοχος εαυτός σου ανά πάσα στιγμή.Φυσικά αφού αγοράζεται το μέλλον, πωλείται κιόλας.
Το πουλάς λοιπόν κάθε φορά που αφήνεις τους άλλους να πάρουν την απόφαση για εσένα, κάθε φορά που δεν πιστεύεις σε εσένα, κάθε φορά που επιμένεις να επιβεβαιώνεις την ταμπέλα που σου φορέθηκε και τέλος κάθε φορά που αφήνεις τα όνειρά σου να εξανεμίζονται πιστεύοντας πώς έχεις χρόνο.
Άσκηση για τον εαυτό σου:
Εσύ σήμερα πώς αισθάνεσαι σε σχέση με πριν πέντε χρόνια πριν. Αυτό που ζεις σήμερα ήταν στα όνειρά σου; Είσαι έτοιμος να αγοράσεις το μέλλον σου; Τι σε εμποδίζει να ξεκινήσεις σήμερα;
Υ.Γ:Το σημερινό μου ξύπνημα ήταν πολύ απολαυστικό, αυτή η μια ώρα που αφιέρωσα σε εμένα και το αγαπημένο μου μπλοκ. Θα βρίσκεις εδώ κάθε μέρα ένα ποστ, άλλοτε μικρό, άλλοτε μεγάλο, αυτή είναι η δέσμευσή μου
(Δε θα το "διαφημίζω" πουθενά αλλού παρά μόνο σήμερα για να το ανακοινώσω. Αν θες να διαβάσεις αυτά τα ποστ μπορείς να εγγραφείς στο Newsletter, είναι δωρεάν και το μεήλ σου δε θα χρησιμοποιηθεί για καμία άλλη χρήση παρά μόνο για να ενημερωθείς για το ποστ (αν δεν ξέρεις πως να το κάνεις μπορείς να μου γράψεις το μεηλ σου εδώ lamprini.l@gmail.com και να σε προσθέσω εγώ, φρόντισε όμως να διαβάσεις τα junk σου ή ανεπιθύμητα γιατί ζητά επιβεβαίωση).
Με όλη μου την αγάπη
Λαμπρινή
Μέσα σε αυτό το ημερολόγιο δεν έχω γράψει τα άσχημα, δεν ήθελα να γράψω άσχημα, ούτως ή άλλως δεν θα τα ξεχάσω ποτέ, έγραφα πχ λίστες για να μην ξεχάσω πχ. τη λίστα για τη βαλίτσα των διακοπών με ένα ένα μωρό. (Τα πράγματα για το παιδί γεμίζανε δυο σελίδες και για εμένα μισή. Μέσα εκεί έγραφα, πιπίλες, πάνες, παραμύθια, παιχνίδια που της άρεσαν τότε αγαπημένα και σκέφτομαι πόσο γρήγορα έφυγαν τα χρόνια που τώρα φτιάχνει μόνη της τη βαλιτσούλα της με την Έλσα, όποτε λέμε να φύγουμε ταξιδάκι). Είχα λίστα για την βάπτισή της με όλα εκείνα που είχα να ετοιμάσω, λίστα για το πρώτο πάρτυ γενεθλίων, καλεσμένοι, μενού, ντεκόρ -θυμάμαι σαν τώρα που είχαμε πάει στα τζάμπο και της δοκίμαζα όλα τα καπελάκια με το Happy birthday και πόσο χαρούμενη ήταν, κάπου έχω τις φωτογραφίες, θα τις βρω.
Κάπου εκεί λοιπόν τον Ιούλιο είχα γράψει κάπου και την ιδέα για το μπλόκ μου, μια σελίδα όλη μουντζούρες, έγραφα έσβηνα, θυμάμαι ότι ήθελα να το πω Polkadotlady και όταν έκανα αναζήτηση για να δω αν είναι ελεύθερο το όνομα απογοητεύτηκα πολύ όταν το βρήκα πιασμένο. Αμέσως διάλεξα το σημερινό όνομα που να σου πω μου αρέσει πιο πολύ πια.
Έλεγα όμως από τότε ότι θα είναι ένα ημερολόγιο που θα μοιράζομαι στιγμές της καθημερινότητάς μου. Δεν έγινε ποτέ αυτό. Γενικά, ενώ είναι κάτι που μου δίνει τόση χαρά και έμπνευση, μου δίνει κίνητρο να γίνω καλύτερη και γι' αυτό αγαπώ και αυτήν την ιδιότητά μου, το ξεχνώ, το παρατάω για καιρό.
Σήμερα λοιπόν πήρα αυτήν την απόφαση, ότι θα γράφω εδώ ότι δε θέλω να ξεχάσω, θα επιστρέφω κάθε πρωί και θα αφήνω λίγες λέξεις από την μέρα μου, από κάτι που έμαθα, από κάτι που αξίζει να το θυμάμαι σε πέντε χρόνια, από κάτι που ίσως εσύ που πέρασες από εδώ δεις και σου δώσει μια ιδέα που δεν είχες σκεφτεί ή είχες σκεφτεί και εσύ όπως και εγώ.
Σε κάποια βιβλία αυτοβελτίωσης ή σε συνεντεύξεις για δουλειές -είναι κλασική ερώτηση αυτή- σε ρωτούν να απαντήσεις πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε 5 χρόνια.
Εγώ σήμερα, βρίσκοντας μάλιστα αυτό το τετράδιο είπα να απαντήσω στην αντίστροφη ερώτηση για εμένα << Αυτό που έβλεπες το 2013 για την επόμενη πενταετία, σήμερα σε ικανοποιεί;>>
Η ερώτηση αυτή δεν έχει σκοπό να με ρίξει, γιατί ναι κάπου εκεί βρήκα στόχους γραμμένους, οι οποίοι δεν έχουν πραγματοποιηθεί όλοι μέχρι σήμερα, όμως χαίρομαι γιατί είναι πράγματα που θέλω ακόμα και αυτός είναι ένας λόγος να κινητοποιηθώ, να αλλάξω σχέδιο δράσης, να δω πώς αλλιώς μπορώ να δουλέψω. Από τη άλλη το θεωρώ μεγάλη επιτυχία το ότι είμαι καλά, ξυπνάω κάθε πρωί και βλέπω τον ήλιο εγώ και η άνθρωποι που αγαπώ γιατί δεν το θεωρώ καθόλου δεδομένο.
Τελευταία επισκέπτομαι τη βιβλιοθήκη και δανείζομαι βιβλία. Συχνά πετυχαίνω μικρά διαμαντάκια που μου δίνουν πολλή έμπνευση. Σήμερα σε αυτό που σου γράφω ταιριάζει μια γραμμή από το βιβλίο που διάβασα το << Η επιτυχία είναι στο χέρι σου , Σαϊμον Τ. Μπεϊλι εκδ.Ψυχογίος>> όπου ο συγγραφέας μοιράστηκε μαζί μας κάτι που είπε ο μέντορας του σε κάποια ομιλία του και αυτό είναι ότι: Ο καθένας μας πρέπει να μάθει πώς να αγοράζει το μέλλον.
Πόσο σπουδαία θεωρία είναι αυτή. Όπως λέει και ο συγγραφέας συνειδητοποιείς πώς ό,τι πιστεύεις, σκέφτεσαι, λες και κάνεις στο παρόν είναι αυτό που οικοδομεί και διαμορφώνει το μέλλον που θα βιώσεις. Αγοράζεις το μέλλον με το να είσαι ο πλέον έξοχος εαυτός σου ανά πάσα στιγμή.Φυσικά αφού αγοράζεται το μέλλον, πωλείται κιόλας.
Το πουλάς λοιπόν κάθε φορά που αφήνεις τους άλλους να πάρουν την απόφαση για εσένα, κάθε φορά που δεν πιστεύεις σε εσένα, κάθε φορά που επιμένεις να επιβεβαιώνεις την ταμπέλα που σου φορέθηκε και τέλος κάθε φορά που αφήνεις τα όνειρά σου να εξανεμίζονται πιστεύοντας πώς έχεις χρόνο.
Άσκηση για τον εαυτό σου:
Εσύ σήμερα πώς αισθάνεσαι σε σχέση με πριν πέντε χρόνια πριν. Αυτό που ζεις σήμερα ήταν στα όνειρά σου; Είσαι έτοιμος να αγοράσεις το μέλλον σου; Τι σε εμποδίζει να ξεκινήσεις σήμερα;
Υ.Γ:Το σημερινό μου ξύπνημα ήταν πολύ απολαυστικό, αυτή η μια ώρα που αφιέρωσα σε εμένα και το αγαπημένο μου μπλοκ. Θα βρίσκεις εδώ κάθε μέρα ένα ποστ, άλλοτε μικρό, άλλοτε μεγάλο, αυτή είναι η δέσμευσή μου
(Δε θα το "διαφημίζω" πουθενά αλλού παρά μόνο σήμερα για να το ανακοινώσω. Αν θες να διαβάσεις αυτά τα ποστ μπορείς να εγγραφείς στο Newsletter, είναι δωρεάν και το μεήλ σου δε θα χρησιμοποιηθεί για καμία άλλη χρήση παρά μόνο για να ενημερωθείς για το ποστ (αν δεν ξέρεις πως να το κάνεις μπορείς να μου γράψεις το μεηλ σου εδώ lamprini.l@gmail.com και να σε προσθέσω εγώ, φρόντισε όμως να διαβάσεις τα junk σου ή ανεπιθύμητα γιατί ζητά επιβεβαίωση).
Με όλη μου την αγάπη
Λαμπρινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας άρεσε αυτό που διαβάσατε; Αφήστε στο μπλοκ ένα σχόλιο!