Αγαπητό ημερολόγιο-Μπλογκερ-06/365

Αγαπητό ημερολόγιο μέρα 6η,

πραγματικά αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες έξι μέρες δεν μπορώ να το εξηγήσω. Κάθε βράδυ, επιστρέφω εδώ πίσω, με τον υπολογιστή ανά χείρας και γράφω. Χωρίς θέμα, χωρίς σημειώσεις, χωρίς φωτογραφίες και φιόγκους και κορδέλες. Απλώς γράφω. Μα το άξιο λόγου είναι όχι ότι γράφω αλλά η συνέπεια με την οποία το κάνω, χωρίς όμως να νιώθω κάποια καταπίεση ή άγχος ή με το στανιό που λέμε. Έρχομαι εδώ, ναι εδώ που είχα να έρθω από το  μήνα Φεβρουάριο, εδώ λοιπόν που αγαπώ. Έρχομαι λες και κάποιος με πληρώνει ρε αδερφέ να έρθω και να γράψω και να μου δώσει τον μισθό μου στο τέλος του μήνα. 

[Δεν θα πάρω κανέναν μισθό γιατί το μπλοκ μου δεν είναι η εργασία μου, να τα λέμε και αυτά.]

Σήμερα λοιπόν θα σου πω πώς δούλεψε αυτό το τελευταίο εξαήμερο, τι έγινε διαφορετικό και πώς μπορείς να το χρησιμοποιήσεις και εσύ στη ζωή σου, είτε έχεις μπλοκ είτε όχι.

Όταν λοιπόν τον Αύγουστο του '13 έγραψα την πρώτη μου ανάρτηση, το καλωσόρισμα της κυρίας με τα πουά, κατάλαβα ότι το μπλοκ θα πρέπει να έχει μια συνέπεια αν θέλει να έχει το κοινό του, αν αυτός που γράφει θέλει να τον διαβάζει κάποιος άλλος εκτος της μάνας του, στη δική μου περίπτωση σπανίως με διαβάζει η μάνα μου, αλλά πάμε παρακάτω. Ενώ λοιπόν το ήξερα αυτό από την μέρα νούμερο 1, έπρεπε να κλείσει τα πέμπτα του γενέθλια το μπλοκ μου για να το πάρω απόφαση αυτό. Και μόλις το πήρα είπα να του κάνω αυτό το δώρο και να αναπληρώσω όλες τις απουσίες των περασμένων ετών μια και έξω. Οπότε αυτά είναι τα χρωστούμενα ;).

Συνεπείς μπλογκερς που γνωρίζω είναι λίγοι! Ξέρω πχ η Κατερίνα θα γράψει κάθε Κυριακή και να σου πώ έχω και απορία και λέω με τι θα ασχοληθεί σήμερα; Αυτό λοιπόν εγώ το θεωρώ μεγάλο και πολύ σπουδαίο για κάποιον ο οποίος γράφει. Ότι δεν υπάρχει λόγος καν να σπαμάρεις δεξιά -αριστερά, σε σόσιαλ, να πετάξεις φειγ βολάν, να βγεις με την ντουντούκα και να πεις <<Παιδιά σήμερα γράψαμε ποστ>> γιατί απλά το γνωρίζουν όλοι ότι ο τάδε κάθε Κυριακή ανεβάζει ποστ,  άλλος κάθε Δευτέρα ανεβάζει βίντεο στο κανάλι κλπ.

Ήμουν πάντα της άποψης ότι το περιεχόμενο είναι το βασικό χαρακτηριστικό της επιτυχίας σε ότι και αν κάνεις. Είτε μπλόκ, είτε στη σελίδα στο ινσταγκραμ, είτε σε βιβλίο είτε σε ότι κάνεις στη ζωή σου. Συνεχίζει βέβαια να είναι αλλά είναι και ο επαγγελματισμός.

• Εγώ πια γράφω βράδυ γιατί τότε έχω ησυχία. Διάλεξε την ώρα της μέρας που προτιμάς. Βάλε ρολόι και μην αφήσεις τίποτα να σε διακόψει αν δεν τελειώσεις. Σαν να πρόκειται να παραδώσεις μια πολύ σημαντική δουλειά την οποία περιμένουν όλοι από εσένα στην εργασία σου. 
• Προγραμματίζω τις αναρτήσεις να ανέβουν στις 9:00 κάθε πρωί. Αυτό είναι λίγο πιεστικό είναι αλήθεια αλλά αν δεν γράψω, θα ανέβη στις 9:00 ένα άδειο ποστ μόνο με τίτλο. Θα ήταν κρίμα να μην δουν τίποτα γραμμένο οι αναγνώστες σου!

 Ενώ το μπλοκ είναι τις περισσότερες φορές ένα χόμπι, ή ξεκινά έτσι, μετά κοιτάς και λίγο τα νούμερα σαν τις περσόνες της τιβι και λες <<α κοίτα αυτό άρεσε περισσότερο>>, θα γράφω περισσότερο από αυτό ή ξαφνικά σου στέλνει σχόλιο κάποιος άγνωστος και λες από μέσα σου γιες!! Και άλλος ένας θέλει να προστεθεί στο νιουζλέττερ για να μην χάσει την ανάρτησή σου και λες, ρε παιδιά θα τρελαθώ. Και έτσι φτάνεις να έχεις γράψει σε ένα χρόνο 20 ποστ το οποίο εστί με απλά λόγια ότι έγραψες ούτε δυο ποστ κάθε μήνα. Γι'αυτό πια δε τα  κοιτάω. 

Μέσα σε αυτές τις έξι μέρες, για πρώτη φορά εδώ και πέντε χρόνια, είπα ότι θα το κάνω, όσο κουρασμένη και αν είμαι. Γιατί δε σου κρύβω ότι το πρόγραμμα ήταν σκληρό. Όπως και το δικό σου φαντάζομαι. Θα το κάνω γιατί το ΑΓΑΠΩ , η αγάπη δε με άφησε να το παρατήσω, δε με άφησε να πέσει στο βρόντο η δέσμευσή μου. 

Και θα μου πεις είχες  και άλλες φορές δεσμευτεί, εσύ ίσως ήσουν εδώ και τότε που δεσμεύτηκα σε κάτι πολύ απλό του τύπου <<να γράψω δέκα ποστ στο μπλοκ σε ένα μήνα.>> Και δεν το έκανα. Δεν ήμουν έτοιμη. Δε σήμαινε τίποτα η λέξη δέσμευση τότε για εμένα, ενώ τώρα σημαίνει. Και αυτό το θεωρώ μεγάλο κατόρθωμα στα 36 μου, γιατί άλλοι γεννιούνται με έμφυτο αυτό το χάρισμα γιατί έτσι το θεωρώ. Το να είσαι συνεπής, να έχει βάρος ο λόγος σου σαν να πρόκειται για συμβόλαιο πραγματικό με ρήτρες και τα συναφή. 

Μπορείς να βάλεις προκλήσεις στον εαυτό σου. Μπορείς να του βάζεις δύσκολα, το έκανα παλιότερα αλλά τότε δεν ήξερα το ΓΙΑΤΙ το κάνω. Τώρα το ξέρω και δεν χρειάζομαι κανένα σπρώξιμο, πρόκληση κλπ. Το μόνο εμπόδιο είμαι εγώ. Πάντα εγώ ήμουν, τώρα απλώς αντί για εμπόδιο έγινα εφαλτήριο. 

Το μικρό μου μπλογκ, το αγαπώ γιατί με κάνει να γίνομαι καλύτερη, μου βγάζει τον καλύτερό μου εαυτό.

Εσένα τι είναι αυτό που σε εμποδίζει να κάνεις πράγματα; Έχεις αγαπημένα μπλόγκ αν ναι βάλε μου ένα λινκ στα σχόλια με μια αγαπημένη ανάρτηση, θέλω πολύ να διαβάσω και εγώ και να γνωρίσω και άλλα άτομα. 

Η αγάπη είναι αυτή που δίνει ώθηση και ο μόνος άνθρωπος που μπορούμε να αλλάξουμε είναι ο εαυτός μας!

Υ.Γ: Τα ποστ οργάνωσης που μου ζητήσατε κορίτσια τα ετοιμάζω!

Σε φιλώ

Λαμπρινή