Μαρακές

Το Μαρόκο ήταν στο bucket list μας χρόνια. Φέτος πήγε πάρα πολύς κόσμος στο Μαρόκο χάρις στις εξαιρετικές τιμές που βγήκαν στα αεροπορικά. Έτσι δε χάσαμε και εμείς την ευκαιρία να δούμε αυτά το μοναδικό μέρος από κοντά. Ξεκινήσαμε την εξόρμησή μας από το Μαρακές. Φτάσαμε με την μεσημεριανή πτήση και αμέσως αλλάξαμε χρήματα στο ανταλλακτήριο του αεροδρομίου. Στο Μαρόκο το τοπικό νόμισμα είναι το Ντίρχαμ.

Πήραμε αμέσως μετά ταξί για την πόλη. Το Ριαντ που διαλέξαμε βρισκόταν μέσα στην Μεντίνα (την παλιά πόλη) και το ταξί που νοικιάσαμε μας άφησε στην αρχή της παλιάς πόλης και πήγαμε με τα πόδια. Διασχίσαμε την μεγάλη πλατεία όπου στην κυριολεξία αυτό που έχουμε δει σε παραμύθια και ταινίες, το είδαμε ολοζώντανο μπροστά μας. Οι τύποι με μάγευαν με τους ήχους των πνευστών τους τα οχιές και κόμπρες. Γυναίκες που σου ζωγράφιζαν τα χέρια με χένα πάγκοι με χυμούς, φρούτα και κρέατα.

Ένα μελίσσι από ανθρώπους που προσπαθούσαν να επιβιώσουν και να βγάλουν τον επιούσιο με κάθε τρόπο. Κοιτάζαμε με απορία τα φίδια και ένας από αυτούς τους τύπους που ήταν ζωσμένος με φίδι, το φόρεσε σαν κασκόλ πάνω στο λαιμό του Λευτέρη. Το ακούμπησε μετά στο κεφάλι του, για καλοτυχία. Του δώσαμε λίγα κέρματα και προχωρήσαμε τον προορισμό μας, να βρούμε το ριαντ που είχαμε διαλέξει. Τα στενά μέσα στην Μεντίνα, ήταν γεμάτα! Παντού μαγαζάκια, άνθρωποι που περπατούσαν γρήγορα και πηγαίναν ένας Θεός ξέρει που κρατώντας ότι μπορείς να φανταστείς στα χέρια τους, μέχρι και ζωντανές κότες. Στα μαγαζάκια αυτά δεν υπήρχαν πουθενά τιμές, δείγμα ότι αγαπούν πολύ το παζάρι. Παζάρι θα σου κάνουν παντού. Από το ταξί, που πριν μπεις πρέπει να παζαρέψει πόσο θα είναι το τίμημα για τη διαδρομή που θες να πας, μέχρι στα μικρά μαγαζάκια για τις αγορές σου. Συνήθως η τιμή μπορεί να φτάσει μέχρι και στο μισό από την αρχική που θα σου πουν.

Καθώς περπατάς με τις βαλίτσες πολλοί θα προθυμοποιηθούν να σε βοηθήσουν να βρεις τον προορισμό σου. Εμείς κατεβάσαμε μια πολύ εξαιρετική εφαρμογή την

Hip Marrakech,

όπου είχε χάρτη που λειτουργούσε και χωρίς ίντερνετ και σου έδειχνε ακριβώς που ήσουν κάθε στιγμή. Την εφαρμογή την κατεβάσαμε και στις δυο επόμενες πόλεις που επισκεφθήκαμε.

Κάποια στιγμή χρειαστήκαμε βοήθεια, ένας άνθρωπος μπροστά μας ήθελε να μας βοηθήσει να βρούμε το ριαντ. Μας έβαλε μέσα σε κάτι στενά και η αλήθεια είναι ότι ήταν μια από τις στιγμές που ανησύχησα στο ταξίδι. (Γενικά για αυτό το ταξίδι είχαμε ξεκινήσει με το σκεπτικό να είμαστε πολύ προσεκτικοί, γενικά, σε όλα, από φίλους που πήγαν και μας είπαν πράγματα που έπρεπε να προσέχουμε. Από το φαγητό, το νερό, ακόμα και να πλένουμε τα δόντια μας με εμφιαλωμένο νερό μας είχαν συμβουλέψει, μέχρι τους ανθρώπους που μπορεί να θέλουν πχ κάτι να πουλήσουν ή γενικά να σας κοροϊδέψουν) Μας άφησε λοιπόν στο ριαντ και όταν του δώσαμε τα χρήματα, σαν πουρμπουάρ για τον κόπο του, είπε ότι είναι πολύ λίγα. Τελικά χαλάσαμε στο ριαντ λίγα ψηλά και του δώσαμε ακόμα και έφυγε για το δρόμο του.

Για το ριαντ αυτό το μόνο που έχω να αναφέρω και καλό είναι να το ξέρεις, ενώ είχαμε κάνει κράτηση από το Booking και θεωρούσαμε ότι είχαμε πληρώσει με την κάρτα τη διαμονή, ποτέ δεν χρέωσε την κάρτα μας γιατί είπε ότι δεν τον συνέφερε με την ισοτιμία Ευρώ-Ντίρχαμ. Τελικά τον ξεχρεώσαμε με μετρητά τα ευρώ που είχαμε κρατήσει. Στο λέω για να έχεις το νου σου, να έχεις κρατήσει κάποια χρήματα στην άκρη για τη διαμονή, σε περίπτωση που δεν πάρει την κάρτα σου ο ξενοδόχος.

Που να φας: Εμείς διαλέξαμε σίγουρα πράγματα. Η ξαδέρφη μου η Ειρήνη που είναι πολυταξιδεμένη και είχε πάει φέτος νωρίτερα μας είπε δυο μέρη και όντως ήταν και τα δυο εξαιρετικές επιλογές.

Το Terracce Des epices, το οποίο, βρίσκεται σε μια υπέροχη ταράτσα,(καλό είναι να έχεις κάνει κράτηση γιατί ίσως περιμένεις αρκετά, είναι συνήθως γεμάτο) προσφέρει παραδοσιακή Μαροκινή κουζίνα και το μέρος μοιάζει πολύ με ευρωπαϊκό στυλ. Επίσης ήταν το μόνο μέρος που ήπιαμε κρασί με το φαγητό μας, γιατί γενικά δεν επιτρέπεται το αλκοόλ και κάποιοι έπιναν και κοκτέιλ. Φάγαμε Τajine , με κοτόπουλο αλλά είχε και άλλες επιλογές. Αυτό είναι ένα παραδοσιακό πιάτο, μαγειρεμένο σε αυτό το σκεύος που μοιάζει με γάστρα. Ήταν πολύ νόστιμο αλλά πολύ λεμονάτο για τα γούστα μου. Επίσης δοκιμάσαμε πιάτα με διάφορες σαλάτες τοπικές, όπως σαλάτα με φακές τουρσιά κλπ.
To Nomad, το οποίο επίσης είναι σε μια ταράτσα και έχει πολύ όμορφο προσωπικό χαρακτήρα. Επίσης πρέπει να έχεις κάνει κράτηση, γιατί εμείς δεν είχαμε κάνει και περιμέναμε στο μπαρ για λίγο μέχρι να περάσουμε στο τραπέζι μας. Δοκιμάσαμε κάποια πολύ όμορφα ορεκτικά με διάφορα λαχανικά, ήταν πίτες γεμισμένες είτε με παντζάρι στη μια περίπτωση είτε στην άλλη με μανιτάρια και άλλα. Για κυρίως εγώ δοκίμασα μπέργκερ με αρνί και ο Λευτέρης πήρε Τajine. Τέλος για επιδόρπιο δοκιμάσαμε μηλόπιτα με παντζάρι και παγωτό. Πολύ όμορφο γεύμα. Το μπιφτέκι μου δεν ήταν well done και η αλήθεια είναι ότι φοβήθηκα να το φάω.
Δεν φάγαμε από κανένα μαγαζί επάνω στην πλατεία! Όσους και αν ρώτησαν μας είπαν το ίδιο. Μην φας από την πλατεία. Δεν τρώνε ούτε οι ντόπιοι. Αυτό νομίζω είναι αρκετό.

Τα εστιατόρια που σου έγραψα δεν είναι ξεκάθαρα παραδοσιακά Μαροκινά, αλλά ήταν ασφαλής επιλογές και είχαν Μαροκινή κουζίνα. Αν πας εκεί θα διαπιστώσεις ότι είναι αρκετά επικίνδυνο για τα στομάχια μας που δεν είναι συνηθισμένα σε αυτές τις συνθήκες.

(Πολλή προσοχή στα κρέατα, να είναι καλά μαγειρεμένα και να αποφύγετε όσο μπορείτε τις σαλάτες και τα τυριά).

Τα αξιοθέατα:

Η Μεντίνα είναι ένα από τα αξιοθέατα.
Η κεντρική πλατεία
Το Παλάτι Μπαϊα(Palacio da Bahia) ένα υπέροχο παλάτι, με υπέροχα πατώματα, κήπους, αίθρια, το βάζω στα τοπ.
Ο Κήπος Ματζορελ (Jardin Majorelle) Πανέμορφοι κήποι, υπέροχα χρώματα, αξίζει οπωσδήποτε την επίσκεψη. Επειδή είναι τοπ αξιοθέατο, θα πας νωρίς γιατί έχει αρκετή ουρά. Εμείς πήγαμε γύρω στις 9.00 και μπήκαμε αμέσως. Υπάρχει η δυνατότητα να βγάλεις κοινό εισιτήριο από το μουσείο του Υβ Σεν Λοράν που είναι δίπλα και έχει λιγότερη ουρά. Ωστόσο αν δεν σε ενδιαφέρει η μόδα και η ιστορία της, ίσως δε χρειάζεται να το δεις. Εγώ δηλαδή δεν κέρδισα κάτι από το μουσείο αυτό.