Σκαλίζοντας το παρελθόν

Ο Γ.Καιροφύλας δημοσιογράφος και Αθηναιογράφος, έχει γράψει πολλά βιβλία για την παλιά Αθήνα. Πάτησε πάνω στα χνάρια των παλιών Αθηναίων, από τα χρόνια του Όθωνα, την Μπελ επόκ μέχρι την κατοχή και τα μεταπολεμικά χρόνια.

Το βιβλίο του << Αναμνήσεις ενός Αθηναίου>> διηγείται μέσα από σύντομα και ευκολοδιάβαστα κεφάλαια τις διάφορες εκφάνσεις της ζωής του Αθηναίου, όπως τις έζησε ο ίδιος από τα παιδικά του χρόνια και στις υπόλοιπες φάσεις της ζωής του. Το ότι δούλευε στις διάφορες εφημερίδες τον βοήθησε πολύ στο έργο του, μιας που είχε κρατήσει στοιχεία από τα θέματα που έγραφε στις στήλες του.
Διάβαζα λαίμαργα τη μια σελίδα μετά την άλλη προσπαθώντας να ικανοποιήσω την πείνα μου για τα πεπραγμένα των περασμένων χρόνων. Για τη ζωή των συμπολιτών μου του πρόσφατου παρελθόντος. Ανοίχθηκε μπροστά μου, ένας κόσμος που δεν είχα ξαναπατήσει στο χωμάτινο δρόμο του. Βρέθηκα σε παλιές γειτονιές, διασκέδασα σε παλιές ταβέρνες, έκατσα σε καμαρούλες δίχως ηλεκτρικό και θέρμανση παραμόνο με τη συντροφιά από το τρεμάμενο φως μια μικρής λάμπας πετρελαίου και ζεστάθηκα από τη σιγανή φλόγα ενός μαγκαλιού στη μέση του δωματίου. Είδα αυλές που σιγά σιγά γκρεμίστηκαν και τη θέση τους πήραν με την διαδικασία της αντιπαροχής ακαλαίσθητες πολυκατοικίες. Οι κληματαριές ξεράθηκαν, όπως  και τα γεράνια στους τενεκέδες από τυρί. Οι μυρωδιές του γιασεμιού μου γαργαλάνε τη μύτη, λες και βρίσκομαι και εγώ σε ένα από αυτά τα αναψυκτήρια που τραγούδαγαν οι τότε μεγάλοι σταρ.

Δεν ξέρω ποιο από όλα τα γεγονότα που έγιναν την περασμένη χρονιά πυροδότησε την επιθυμία μου να ανακαλύψω, να σκαλίσω το παρελθόν. Το σίγουρο είναι πως περισσότερο από κάθε άλλη φορά θέλω να μάθω, πως ήταν η ζωή τις δεκαετίες του '50-'60-'70. Τα χρόνια εκείνα μετά τους πολέμους, την κατοχή και όλα αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα που συνέβησαν, όχι πολύ μακριά από σήμερα. Διαβάζοντας τις σελίδες του βιβλίου αυτού νιώθω ότι βρέθηκα ένα βήμα πιο κοντά σε όλα αυτά που αναζητούσα.
Προτείνω την ανάγνωση του βιβλίου σε όσους αγαπούν την παλιά Αθήνα, σε όσους βλέπουν τα λίγα κτίρια του ιστορικού κέντρου, που σώζονται από τότε, και αισθάνονται την ανάγκη να μάθουν την ιστορία τους.

Η ιστορία! Τι όμορφο, να γνωρίζεις την ιστορία σου, να τη διαβάζεις μέσα από τις σελίδες των βιβλίων, αλλά και να την ακούς μέσα από τα στόματα των ανθρώπων που έζησαν τότε. Όχι από τους μεγάλους πρωταγωνιστές, αλλά από τους απλούς ανθρώπους. Πάντα μου άρεσε να μαθαίνω τις ιστορίες των ανθρώπων, τους ρωτώ και έχω στραμμένη όλη μου την προσοχή στο πώς θα μου περιγράψουν την αλήθεια τους, ποιες λέξεις θα χρησιμοποιήσουν, τι συναισθήματα θα μου μεταδώσουν. Αγαπώ να ακούω τους ανθρώπους που κουβαλάνε ιστορίες...

Υ.Γ1: Ειδική μνεία και ευχαριστίες θα ήθελα να κάνω στο μπλοκ <<Πίσω στα παλιά>> και στον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από αυτό, καθώς αφενός με καθοδήγησε, δίνοντας μου οδηγίες και κάποιες πολύ όμορφες εικόνες από τη ζωή του, πολύ απλόχερα. Αφετέρου γιατί έγινα αναγνώστρια του μπλοκ του και καθημερινά διαβάζω άρθρα από την Παλιά Αθήνα και είναι σαν να βρίσκομαι σε κάποιο κάφενειο και να διαβάζω τα νέα της εποχής από κάποια εφημερίδα.

Υ.Γ 2: Τη σημερινή ανάρτηση τη γράφω μετά από παρότρυνση της αγαπητής  μπλόγκερ Μαρίας από το <<shabby mommy>> που ήθελε πολύ να μάθει τις εντυπώσεις μου για αυτό το όμορφο βιβλίο και την ευχαριστώ πολύ για την ιδέα.

Φιλιά πολλά σε όλους!