πως να βοηθήσουμε το παιδί να χτίσει την αυτοεκτίμησή του
Στο παρελθόν είχα μοιραστεί μαζί σας, τις εντυπώσεις μου από την ομαδική συνάντηση με την ψυχολόγο του παιδικού σταθμού που πηγαίνει η κόρη μου. Σήμερα θα γράψω δυο λόγια για την εμπειρία μου, από την τελευταία συνάντησή μας. Δε θέλω να βάλω καθόλου το δικό μου κομμάτι, ούτε την άποψη μου. Καμιά φορά γράφοντας για αυτά τα θέματα νιώθω σαν να κουνάω το δάκτυλο και δε μου αρέσει αυτός ο ρόλος. Πιστεύω ότι όλοι, πράττουμε με μόνο γνώμονα την αγάπη και το καλύτερο του παιδιού μας.
Την αυτοεκτίμηση σαν όρο την γνώρισα μεγάλη. Νομίζω πρώτη φορά τη συνάντησα στις λέξεις κάποιου από τα βιβλία του αγαπημένου μου συγγραφέα Χόρχε Μπουκάι.
Την αυτοεκτίμηση σαν όρο την γνώρισα μεγάλη. Νομίζω πρώτη φορά τη συνάντησα στις λέξεις κάποιου από τα βιβλία του αγαπημένου μου συγγραφέα Χόρχε Μπουκάι.
Γενικά είμαι τύπος που λειτουργώ καλύτερα με μπούσουλα και αυτό που με βοήθησε πολύ στη συγκεκριμένη συνάντηση, ήταν μια διαφάνεια που με κουκκίδες απαριθμούσε ποιες είναι όλες αυτές οι κινήσεις που ίσως κάνουμε άθελα μας και δε βοηθούν στο χτίσιμο της αυτοεκτίμησης του παιδιού.
- Το παραχαϊδεμα
- Η υπερβολική αφοσίωση
- Αγωνία
- Τρομοκράτηση
- Η υπερβολική επίβλεψη
- Τα πολλά λόγια
- Αδιαφορία
- Απόσπαση υποσχέσεων (αντί συνεπειών και πράξεων)
- Η γκρίνια (ενισχύει την αντίσταση, προκαλεί ανυπακοή, αγχώνει)
- Η έμφαση στα λάθη
- Υποτίμηση, επίκριση
- Στέρηση αγάπης
- Σωματική τιμωρία
- Αντεκδίκηση
Εκτός αυτού όμως κράτησα και ένα περιστατικό το οποίο με έβαλε σε σκέψη. Προς το τέλος της συνάντησης, η ομιλήτρια μας ρώτησε αν είχαμε να πούμε τρία πράγματα, τα οποία κάνουμε σωστά στην ανατροφή των παιδιών μας. Μας ζήτησε να μοιραστούμε αν στο τέλος της ημέρας, της κάθε μέρας έχουμε κάνει τρία όμορφα πράγματα για τα παιδιά μας. Η απάντηση ήταν σιωπή.
Κανείς δεν σήκωσε το χέρι του. Εγώ μπήκα σε σκέψεις. Έψαξα τρία πράγματα που κάνω σωστά και δεν βρήκα. Δεν ξέρω αν η αυτοκριτική δούλεψε περισσότερο και δεν επέτρεψε να βρω τρία καλά. Δεν ξέρω αν σε όλα αυτά έχουν να κάνουν τα λόγια των δικών μας ανθρώπων που λειτουργούν ως φωνή της συνείδησης μας. Πάντως το αποτέλεσμα είναι ότι η αίθουσα γέμισε αμφιβολία.
Εν κατακλείδι πιστεύω ότι δεν αρκεί να θρέφεις, να ντύνεις, να φροντίζεις για την υγεία και το να είναι καθαρό το παιδί, δηλαδή πράγματα που κάνουμε όλοι κάθε μέρα. Νομίζω ότι εξίσου σημαντικό είναι να αναθρέφουμε ένα ευτυχισμένο, πλήρες παιδί και ένα παιδί που νιώθει εκτίμηση για τον εαυτό του.
Ελπίζω να βρήκατε εσείς αυτά τα τρία όμορφα πράγματα της ημέρας! Φιλιά σε όλους.
Υ.Γ: Θα επανέλθω αύριο με την επόμενη συζήτηση που κάναμε με την ψυχολόγο << Βοήθεια, το παιδί μου είναι ξεροκέφαλο!>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας άρεσε αυτό που διαβάσατε; Αφήστε στο μπλοκ ένα σχόλιο!