Η Πόλκα και ο κόσμος #1

Συνέντευξη #1-Ο Πάνος

Εγκαινιάζω σήμερα μια νέα ενότητα στην στήλη be my guest. Συνεντεύξεις από προσωπικότητες που μου κινούν το ενδιαφέρον, που έχουν να μοιραστούν κάτι.

Από ανθρώπους που θαυμάζω. Άλλωστε εσείς που είστε αναγνώστες του μπλοκ γνωρίζετε ήδη το πόσο αγαπώ να μαθαίνω τις ιστορίες των ανθρώπων.

via instagram

#Saturdays1daytrip

Καλημέρα αγαπημένοι μου,
Σήμερα θα σας μιλήσω για μια συνήθεια που είχαμε πριν γίνουμε γονείς και μου είχε λείψει πολύ! Κάποτε, παλιά όταν ήμασταν ακόμα φοιτητές, παίρναμε τα βράδια το αυτοκίνητο και κάναμε βόλτες μέσα στην πόλη, φτάναμε στη θάλασσα, στο κέντρο στο τάδε αγαπημένο παγωτατζίδικο 35 χιλιόμετρα μακριά. Τα ταξιδάκια δε σε κοντινούς προορισμούς, εκείνα που ξεκινούσαμε το πρωί, κάνοντας μια στάση για καφέ στο χέρι και πρωινό και να βλέπουμε το χάραμα ήταν μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής μου. Δε σου κρύβω ότι είμαι τύπος που αγαπώ την διαδρομή εξίσου με την "Ιθάκη".

Πού πήγε ο παππούς;-Εκδόσεις Παπαδόπουλος

Δεν έχω μετρήσει πόσες ερωτήσεις κάνουν τα παιδιά μου κάθε ημέρα. Πολλές, πάρα πολλές. Συχνά όμως οι ερωτήσεις τους είναι τόσο άβολες που τις απαντήσεις δεν τις έχω, ή ακόμα και αν τις έχω δεν ξέρω πώς να απαντήσω. Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, λέω ότι αυτό δεν το γνωρίζω ή δεν ξέρω πώς να στο εξηγήσω, θα το ψάξω, θα διαβάσω και θα το συζητήσουμε.

Πέντε λεπά μόνο είναι αρκετά!

Οργάνωση σε μόνο πέντε λεπτά

Καλημέρα και καλή εβδομάδα! 

Σήμερα θα σας γράψω θεματάκι για την οργάνωση που μου αρέσει τόσο πολύ! Καθαρά οργανωτικό ποστ έχω να σας γράψω από το Μάη και μου ζητάτε συχνά. Η έμπνευση για το σημερινό ποστ μου ήρθε χθες, όταν καθώς άνοιξα το ντουλάπι του νιπτήρα για να πάρω κάτι, μου έπεσαν όλα κάτω. 

Ανασκόπηση του 2017 #Challenge

Αγαπημένοι μου φίλοι,
καλή χρόνια! Γεμάτη όμορφες στιγμές, υγειά και χαρές. Το 2017 είναι ήδη τόσο μακρυά που μοιάζει με γλυκιά ανάμνηση. Ξεκάθαρα είμαι από εκείνους του τύπους που στις 31/12 θα κάτσω στην ακρούλα μου για λίγο και θα δω πώς πήγε η χρονιά που πέρασε. Και πριν φύγει ο μήνας δέχομαι μια πρόσκληση από ένα αγαπημένο πλάσμα, την Greek kiwi για τη δική μου ανασκόπηση της χρονιάς που έφυγε. Και να 'μαι σήμερα εδώ με το καφεδάκι μου συντροφιά να γράφω για το 2017 που μόλις έφυγε.

Αγώνας δρόμου

Γεια σας αγαπημένοι μου,

Το ξέρω ότι κάποιοι από εσάς περιμένετε άλλα ποστ που έχω υποσχεθεί αλλά θα τα αφήσω για λίγο στην άκρη. Ένα θέμα που είχα μήνες στα πρόχειρά μου αλλά ποτέ δεν ολοκλήρωνα είναι αυτό που καταπιάνομαι σήμερα. Ένα θέμα με πολλές διαστάσεις και παράγοντες.
Παρακολούθησα άλλη μια συμβουλευτική γονέων στο σχολείο της κόρης μου και για άλλη μια φορά έφυγα φουσκωμένη και γεμάτη αυτοπεποίθηση αλλά και αρκετά προβληματισμένη. Αυτές οι συναντήσεις είναι πραγματική τροφή για σκέψη και τα ερεθίσματα που δεχόμαστε είναι πάρα πολλά. Από πληροφορίες που μας δίνει η ψυχολόγος αλλά και από τις ερωτήσεις και εμπειρίες των υπόλοιπων γονιών.

<<Το παιδί μου έχει γκρίνια, πείσμα, ξεσπάσματα θυμού, πώς να το βοηθήσω όταν φοβάται, τί να κάνω όταν τσακώνεται με τους φίλους και τα αδέρφια του, πώς να πειθαρχήσω με αγάπη, τί να κάνω όταν λέει ψέματα, πώς να ανταποκρίνομαι στις ανάγκες του χωρίς να το κακομαθαίνω, πώς να συμβάλλω στο να γίνει ένας υπεύθυνος και αυτόνομος άνθρωπος.>> Αυτά είναι μερικά από τα θέματα που θίξαμε και διαβάζοντάς τα στην πρόσκληση ανυπομονούσα να έρθει η μέρα για να παραβρεθώ στη συνάντηση.