Μια νέα συνήθεια που απέκτησα τελευταία είναι να διαβάζω μισή ώρα τα πρωινά και μισή ώρα το βράδυ. Αν το επιτρέπει το πρόγραμμά μου ή αν το βιβλίο είναι εξαιρετικό και δεν μπορώ να το αφήσω, διαβάζω λίγο περισσότερο μέσα στη μέρα. Την ίδια συνήθεια έχει και μια αγαπημένη μου φίλη. Συζητώντας λοιπόν μαζί της για τα βιβλία μας μου έστειλε την πρώτη σελίδα του βιβλίου που διαβάζει αυτήν την περίοδο. Το συγκινητικό λοιπόν σε αυτό είναι ότι έγραφε ημερομηνία και το μέρος που το διάβασε. Το ίδιο κάνω και εγώ! Χωρίς να το ξέρουμε κάνουμε ακριβώς το ίδιο. Γράφω πότε το ξεκίνησα, τον τόπο και το όνομά μου. Στην τελευταία σελίδα σημειώνω πότε τέλειωσα το βιβλίο και λίγα λόγια για το πώς μου φάνηκε το βιβλίο ή αν θέλω να επιστρέψω κάποια στιγμή, τη σελίδα που με συνεπήρε περισσότερο.
Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017
Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017
Πιστεύω σε εσένα
Πάντα αγαπούσα να μαθαίνω τα success story των πετυχημένων ανθρώπων. Πώς από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να γίνει το όνειρο σου πραγματικότητα ή πως μπορείς να γίνεις επιτυχημένος στο είδος σου. Να εμπνεύσεις, να βοηθήσεις ανθρώπους. Ποιο είναι εκείνο το μυστικό συστατικό που πραγματοποιεί το όνειρο σου και σε κάνει να ξεχωρίζεις.
Υπάρχει μυστικό συστατικό ή απλά κάποιοι γεννιούνται με τη στόφα του νικητή και του πετυχημένου;
Υπάρχει μυστικό συστατικό ή απλά κάποιοι γεννιούνται με τη στόφα του νικητή και του πετυχημένου;
Συχνά μου αρέσει να διαβάζω τις βιογραφίες ανθρώπων που θαυμάζω. Διαβάζοντάς τες, προσπαθώ να συγκρίνω, αν υπάρχουν κοινά στοιχεία στην ανατροφή τους, στον τρόπο που μεγάλωσαν, ποιος ο ρόλος της οικογένειας τους στην εξέλιξη τους. Σπανίως συναντώ κοινά βέβαια. Ίσως γιατί καθένας τους είναι μοναδικός. Το σίγουρο όμως είναι ότι δούλεψαν πάρα πολύ σκληρά για να φτάσουν εκεί που έφτασαν. Πίστεψαν οι ίδιοι πρώτα στις δυνάμεις τους και ύστερα ίσως και το άμεσο οικογενειακό τους περιβάλλον. Σε άλλους πάλι, ίσως να μη πίστεψε κανείς άλλος εκτός από τους ίδιους.
via Pinterest |
Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2017
Κεφάλαιο:Βοήθεια το παιδί μου είναι ξεροκέφαλο!
Όταν έλαβα την πρόσκληση από τον παιδικό σταθμό της κόρης μου ότι η συνάντηση μας με την ψυχολόγο είχε θέμα << Βοήθεια το παιδί μου είναι ξεροκέφαλο>> χάρηκα πάρα πολύ, μιας που το θέμα αυτό με ενδιαφέρει πάρα πολύ. Προσπάθησα να θυμηθώ μάχες για να βάλει το νήπιο μου τα ρούχα που θέλω, ή να φάει κάτι ή να φύγουμε συγκεκριμένη ώρα από σπίτι, ή να βάλει μπουφάν ή να πιάσουμε τα μαλλιά της με συγκεκριμένο κοκαλάκι! Μάχες που από τα <<terrible two>> μέχρι σήμερα είναι πολλές.
Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2017
Κεφάλαιο: Χτίζοντας την αυτοεκτίμηση
πως να βοηθήσουμε το παιδί να χτίσει την αυτοεκτίμησή του
Στο παρελθόν είχα μοιραστεί μαζί σας, τις εντυπώσεις μου από την ομαδική συνάντηση με την ψυχολόγο του παιδικού σταθμού που πηγαίνει η κόρη μου. Σήμερα θα γράψω δυο λόγια για την εμπειρία μου, από την τελευταία συνάντησή μας. Δε θέλω να βάλω καθόλου το δικό μου κομμάτι, ούτε την άποψη μου. Καμιά φορά γράφοντας για αυτά τα θέματα νιώθω σαν να κουνάω το δάκτυλο και δε μου αρέσει αυτός ο ρόλος. Πιστεύω ότι όλοι, πράττουμε με μόνο γνώμονα την αγάπη και το καλύτερο του παιδιού μας.
Την αυτοεκτίμηση σαν όρο την γνώρισα μεγάλη. Νομίζω πρώτη φορά τη συνάντησα στις λέξεις κάποιου από τα βιβλία του αγαπημένου μου συγγραφέα Χόρχε Μπουκάι.
Την αυτοεκτίμηση σαν όρο την γνώρισα μεγάλη. Νομίζω πρώτη φορά τη συνάντησα στις λέξεις κάποιου από τα βιβλία του αγαπημένου μου συγγραφέα Χόρχε Μπουκάι.
Γενικά είμαι τύπος που λειτουργώ καλύτερα με μπούσουλα και αυτό που με βοήθησε πολύ στη συγκεκριμένη συνάντηση, ήταν μια διαφάνεια που με κουκκίδες απαριθμούσε ποιες είναι όλες αυτές οι κινήσεις που ίσως κάνουμε άθελα μας και δε βοηθούν στο χτίσιμο της αυτοεκτίμησης του παιδιού.
Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017
Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)