Αγώνας δρόμου

Γεια σας αγαπημένοι μου,

Το ξέρω ότι κάποιοι από εσάς περιμένετε άλλα ποστ που έχω υποσχεθεί αλλά θα τα αφήσω για λίγο στην άκρη. Ένα θέμα που είχα μήνες στα πρόχειρά μου αλλά ποτέ δεν ολοκλήρωνα είναι αυτό που καταπιάνομαι σήμερα. Ένα θέμα με πολλές διαστάσεις και παράγοντες.
Παρακολούθησα άλλη μια συμβουλευτική γονέων στο σχολείο της κόρης μου και για άλλη μια φορά έφυγα φουσκωμένη και γεμάτη αυτοπεποίθηση αλλά και αρκετά προβληματισμένη. Αυτές οι συναντήσεις είναι πραγματική τροφή για σκέψη και τα ερεθίσματα που δεχόμαστε είναι πάρα πολλά. Από πληροφορίες που μας δίνει η ψυχολόγος αλλά και από τις ερωτήσεις και εμπειρίες των υπόλοιπων γονιών.

<<Το παιδί μου έχει γκρίνια, πείσμα, ξεσπάσματα θυμού, πώς να το βοηθήσω όταν φοβάται, τί να κάνω όταν τσακώνεται με τους φίλους και τα αδέρφια του, πώς να πειθαρχήσω με αγάπη, τί να κάνω όταν λέει ψέματα, πώς να ανταποκρίνομαι στις ανάγκες του χωρίς να το κακομαθαίνω, πώς να συμβάλλω στο να γίνει ένας υπεύθυνος και αυτόνομος άνθρωπος.>> Αυτά είναι μερικά από τα θέματα που θίξαμε και διαβάζοντάς τα στην πρόσκληση ανυπομονούσα να έρθει η μέρα για να παραβρεθώ στη συνάντηση.

Δεύτερες φορές

Καλημέρα αγαπημένοι μου και καλή Παρασκευή,
χάθηκα, το ξέρω, δεν φάνηκα συνεπής στα ραντεβού μας. Και ενώ έχω στα σκαριά 3 έτοιμες αναρτήσεις που θα σου ανεβάσω εν καιρώ, σήμερα θέλω να σου  μιλήσω για τις δεύτερες ευκαιρίες. Τις δεύτερες φορές... Την περασμένη άνοιξη, είχα ξεκινήσει μια αλυσίδα ποστ με θέμα τα αγαπημένα πράγματα! Αν θες να τη θυμηθείς, θα την βρεις εδώ. Είχα γράψει και το αγαπημένο μου βιβλίο. Θυμάμαι ότι μου πήρε λίγη ώρα να σκεφτώ ποιο από όλα όσα έχω διαβάσει σκαρφάλωσε στο νούμερο ένα της καρδιάς μου. Χωρίς να θυμάμαι πολλά από την υπόθεση είπα σίγουρα η Μεγάλη Χίμαιρα του Μ.Καραγάτση.
Άσε με όμως να σου πω πώς μπήκε ο Καραγάτσης στη ζωή μου. Μου αρέσει τόσο αυτή η ιστορία.

My Athens

#polkadotsladysathens

Αγαπημένοι μου καλημέρα!

Σήμερα θα σας μιλήσω για την αγαπημένη μου πόλη. Την Αθήνα. Ένα νέο πρότζεκτ μου επιτρέπει να βρίσκομαι κάθε μέρα στο κέντρο της πόλης που τόσο πολύ αγαπώ και απολαμβάνω να βρίσκομαι.

Η σχέση μας με το κέντρο ξεκινάει από πολύ παλιά, μιας που ήμουν γέννημα θρέμμα του κέντρου. Θυμάμαι λοιπόν χαρακτηριστικά να πηγαίνω στις κούνιες του πεδίον του Άρεως. Βικτώριας. Το σχολείο που πήγαινα τότε ήταν υπέροχο νεοκλασικό κτίριο, με ψηλά ταβάνια, στριφογυριστές σκάλες και υπέροχα πατώματα. Στις αρχές του δημοτικού μετακομίσαμε στα προάστια και κάπου εκεί το κέντρο έφυγε από την καρδιά μου και τις αναμνήσεις μου. Μετά πέρασα μια φάση, που φοβόμουν να κατέβω, να το περπατήσω γιατί υπήρχαν αρκετοί κίνδυνοι. Την περίοδο όμως που έλειπα για σπουδές ήταν που μου έλειψε περισσότερο η Αθήνα. Το διαπίστωσα μια μέρα καθώς έβλεπα τηλεόραση και ξαφνικά βλέπω ένα κίτρινο ταξί. Ένιωσα αμέσως νοσταλγία και έψαχνα σαν τρελή ευκαιρία και μέρα να βρεθώ πάλι πίσω στην πόλη μου.

Θυμάμαι επίσης τη χαρακτηριστική μυρωδιά της τυρόπιτας βγαίνοντας από το σταθμό της Βικτώριας.

Τώρα πια, κατεβαίνω στην Αθήνα και η χαρά μου είναι τόσο μεγάλη. Θέλω να ανακαλύψω γωνιές που δεν έχω πάει ποτέ, να τη φωτογραφίσω, να τη χαρώ όπως κάνουν και οι τουρίστες. Να μάθω την ιστορία της.

Τις τελευταίες μέρες στο ινσταγκραμ μοιράζομαι τις εικόνες που βλέπω από το κέντρο της Αθήνας και όπως κατάλαβα από αυτά που μου λέτε, σας αρέσει πολύ. Έτσι τις μάζεψα όλες σε αυτό εδώ το ποστ.

Χθες περπάτησα στην οδό Αθηνάς, προσπάθησα να φανταστώ πώς ήταν ο δρόμος αυτός το '60 τότε που τα πρωινά, μόλις ένας πολύ αγαπημένος και δικός μου άνθρωπος έστηνε το κασελάκι του δίπλα στο δημαρχείο και περίμενε υπομονετικά την αξιότιμη πελατεία του. Πού άραγε να καθόταν. Καμία φωτογραφία δεν υπάρχει που να έχει σώσει αυτή τη στιγμή. Υπάρχουν όμως οι ζωντανές περιγραφές δυο-τριών ανθρώπων, που ευτυχώς μου έπλασαν τη στιγμή αυτή με τα πιο γλαφυρά επίθετα και τις πιο σκαλιστές λέξεις και έτσι το έχω κάνει μια όμορφη εικόνα στο μυαλό μου.
Αυτή είναι λοιπόν η πόλη μου, αυτή που φιλοξένησε, τόσους αγαπημένους μου, που σήμερα περπατάμε στα ίδια μέρη. 

Σοκολατάκια σε 3 βήματα

Η πιο εύκολη συνταγή για σοκολατάκια.

Καλημέρα αγαπημένοι μου και καλή εβδομάδα.

Μπορεί την Παρασκευή να μοιράστηκα την εμπειρία μου για το πώς απέβαλα  τη ζάχαρη, εδώ και έναν μήνα, από τη ζωή μου, όμως σήμερα θα σας δείξω μια υπέροχη συνταγή, δικής μου έμπνευσης για το πώς να φτιάξεις τα πιο νόστιμα και εύκολα σοκολατάκια με δύο μόνο υλικά και σε χρόνο ντε τε!

Σοκολατάκια με φουντούκια

1 μήνας χωρίς ζάχαρη

#challenge

Καλημέρα αγαπημένοι μου! Προσπαθώντας να φανώ πιστή στο ραντεβού μας και να βρίσκετε μια νέα ανάρτηση κάθε Δευτέρα και Παρασκευή επιστρέφω σήμερα με ένα θέμα που ίσως ενδιαφέρει και κάποιους από εσάς.

My bucket list

things to do before I die

Το καλοκαίρι μας σε εικόνες

Μια πρόσκληση

Το φθινόπωρο ήρθε και όλα δείχνουν ότι ήρθε για να μείνει. 

Το αγαπημένο μου, το Μαράκι από το shabbymommy με προσκάλεσε να της γράψω για το καλοκαίρι μας. Αυτό το όμορφο καλοκαίρι που αφήσαμε πίσω μας. Το 35ο της ζωής μου. Αναζητώντας τις αναμνήσεις μας μέσα από τις φωτογραφίες που τράβηξα στο κινητό μου τα θυμήθηκα όλα σαν να έγιναν μόλις χθες.

Στην Πάργα

5+1 πράγματα που αγαπώ στο πατρικό μου

μια πρόσκληση

Καλημέρα αγαπημένοι μου και καλή εβδομάδα!
Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες που έλαβα μια blogo-πρόσκληση, από την αγαπημένη μου Μαρία από το shabby mommy.Μια αλυσίδα που ξεκίνησε η Εύη από το mamas n papas και συνέχισαν και άλλες αγαπημένες μπλόγκερ. Το θέμα τόσο αγαπημένο και τόσο ευαίσθητο. Δε θα σου δείξω φωτογραφίες, θα προσπαθήσω να σου τα περιγράψω με λέξεις. Και άλλοτε είχα ξαναμιλήσει ακροθιγώς για αυτό το θέμα και τότε όμως ένιωθα το ίδιο ακριβώς συναίσθημα, όπως τώρα, όπως όλες αυτές τις μέρες που προσπαθώ να στρωθώ κάτω και να γράψω για το αγαπημένο μου πατρικό σπίτι.

Via pinterest

Γειά χαρά!

Καλωσόρισμα και ένας διαγωνισμός!

Καλημέρα αγαπημένοι μου!

giveaway!

Δάσκαλος

Τα σχολειά, το ένα μετά το άλλο κλείνουν. Σε λίγο θα ακουστεί το τελευταίο κουδούνι και οι μικροί χαρούμενοι μαθητές θα πετάξουν τις τσάντες τους και θα αρχίσουν το παιχνίδι και το ακούραστο μέτρημα των παγωτών και των μπάνιων. Δε θα γράψω σήμερα ούτε για τα σχολειά, ναι ο τόνος στο ά, έτσι όπως το έλεγαν οι δασκάλες μας τα χρόνια που μεγάλωσα εγώ, ούτε για τα παιδιά που για άλλη μια φορά θα απολαύσουν παιχνίδι, μπάνια, ξεγνοιασιά. Θα σας γράψω σήμερα για το δάσκαλό μου.

via Pinterest

Be my guest#3

Η Έφη

Καλήμερα αγαπημένοι μου! Επιστρέφω σήμερα με άλλο ένα guest post. Μετά την ανάρτηση μου με τα 20-things-about-me-challenge έλαβα άλλο ένα e-mail που απαντούσε σε αυτήν την πρόσκληση. Αυτή τη φορά ήταν η Έφη. Ένα πολύ γλυκό κορίτσι, το οποίο δεν έχω γνωρίσει ποτέ από κοντά, την γνωρίζω όμως μέσα από τις φωτογραφίες της στο ινσταγκραμ και από τη συναναστροφή μας στα σοσιαλ μιντια. 

Προχωρώ λοιπόν κατευθείαν στην ιστορία της Έφης:

via pinterest

Mickey mouse party

Οργάνωση παιδικού πάρτυ.

Συνήθως ο αγαπημένος ήρωας των παιδιών στην ηλικία των δύο ετών είναι ο Μίκυ Μάους και η Μίνι για τα κοριτσάκια. Έτσι και εμείς εδώ και μήνες είχαμε καταλήξει ότι το θέμα του φετινού πάρτυ μας θα είναι ο Μίκυ Μάους. Όλα αυτά τα χρόνια που κάνω πάρτυ στα παιδιά δεν τα έχω ξαναμοιραστεί μαζί σας, φέτος όμως επειδή μου άρεσε πάρα πολύ το αποτέλεσμα και πιστεύω ότι μπορείτε να βρείτε εύκολες ιδέες και για τα δικά σας πάρτυ γι αυτό γράφω τη σημερινή ανάρτηση.

Be my guest#2

Παρουσία μου

Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Στο inbox έρχονται mail με τις ιστορίες σας. Από όλες εσάς που αγαπάτε αυτό το ημερολόγιο. Από εσάς που με στηρίζετε πάντα. Η νέα στήλη του μπλόκ <<Be my guest>>, ήδη αγαπήθηκε πολύ και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό! Σήμερα θα μοιραστώ μαζί σας ποια στάθηκε η αφορμή για να ξεκινήσει.
Ήταν μια ηλιόλουστη Δευτέρα του Μαΐου που έλαβα ένα πολύ διαφορετικό e-mail. Διαβάζοντάς το, ένιωθα τόσο μπερδεμένη. Ένα άτομο που μέχρι τότε δεν γνώριζα, μου άνοιγε την καρδιά του, μου μετέφερε την ιστορία του και ζητούσε τη γνώμη μου. Η αλήθεια είναι ότι για να απαντήσω σκέφτηκα πολύ καλά και τηρούσα τις επιφυλάξεις μου, δεν ήξερα αν μπορούσα να βοηθήσω, αν είχα τις γνώσεις και τη δύναμη. Σε κάποια σημεία ίσως ήμουν σκληρή, σε άλλα μεθοδική δίχως συναίσθημα. Βάλαμε ένα στοίχημα! Μια πρόκληση 30 ημερών, από αυτές τις προκλήσεις που βάζω και στον εαυτό μου συχνά και περίμενα να δω πώς θα πάει. Το guest της Δευτέρας 05/06 θα το έγραφε εκείνη και η αλήθεια είναι ότι περίμενα με αγωνία να δω πώς θα πάει αυτός ο μήνας. Όπως της επαναλάμβανα συχνά στην επικοινωνίας μας, ήταν το στοίχημά μου και πίστευα σε εκείνη. Πίστευα ότι μπορούσε. Διαβάστε όμως καλύτερα την ίδια και την ιστορία που έχει να μας πει.

via Pinterest

Be my Guest#1

Η Ειρήνη

Αγαπημένοι μου, 

Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Σήμερα σας καλωσορίζω στη νέα στήλη του μπλοκ "Be my Guest". Όπως θα έχετε καταλάβει, μου αρέσουν οι ιστορίες που κουβαλούν οι άνθρωποι, μου αρέσουν οι άνθρωποι που είναι φωτεινοί και μοιράζουν γνώση, χαμόγελο και αισιοδοξία. Μετά την τελευταία μου ανάρτηση, έλαβα κάποια μεηλ από φίλες που ήθελαν να μοιραστούν μαζί μας διάφορα πράγματα και τους δίνω σήμερα το βήμα. Χαίρομαι πάρα πολύ, που με εμπιστευθήκατε και μου ανοίξατε την καρδιά σας.

Σας παρουσιάζω σήμερα την Ειρήνη και την ιστορία της!

#20thingsaboutme_ challenge

Η Κατερίνα από το Κυριακή στο σπίτι, με προσκάλεσε μέσω instagram να γράψω τα  #20thingsaboutme. Αυτά τα παιχνίδια που παίζουμε με τα κορίτσια μου αρέσουν πάρα πολύ. Της απαντώ σήμερα μέσα από το μικρό μου αγαπημένο ημερολόγιο.

Σκέψου να ήσουν εδώ

Και ύστερα είναι κάτι μέρες σαν τη σημερινή. Που έξω είναι χαρά Θεού. Σκέψου να ήσουν εσύ εδώ. Σκέψου πόσο πιο λαμπερός θα ήταν ο ήλιος, πόσο πιο γλυκό το τραγούδισμα των πουλιών, πόσο πιο όμορφος ο κόσμος εκεί έξω. Σκέψου να ήσουν εδώ. Δεν θα ζητούσα τίποτε άλλο, δε θα γκρίνιαζα ποτέ ξανά. Θα γελούσα και θα ήμουν ευτυχισμένη γιατί θα ήσουν εσύ εδώ.

Μπορείς!

Καλημέρα σε όλους. Σήμερα καταπιάνομαι με ένα θέμα που μου ζητήθηκε να γράψω. Να γράψω για το πόση δύναμη κρύβει μέσα του ο άνθρωπος. Να αλλάξει πράγματα που δεν του αρέσουν και να φτιάξει την καθημερινότητά του. Όσοι έχετε ξαναβρεθεί στο μπλοκ μου ξέρετε τί γνώμη έχω για το πέρασμά μας από εδώ. Είναι αρκετά φιλοσοφική η συζήτηση αυτή, το ξέρω, όμως είναι μια αλήθεια. Είναι τόσο εφήμερη η παραμονή μας εδώ και είναι τόσο κρίμα να νιώθουμε ότι τελικά αφήσαμε τα χρόνια να περάσουν χωρίς να τα εκμεταλλευτούμε και να ζήσουμε τις απολαύσεις της με όλες μας τις αισθήσεις.

Οργάνωση των παιχνιδιών

Κεφάλαιο παιχνίδια

Καλησπέρα αγαπημένοι μου! Τις τελευταίες μέρες το θερμόμετρο έχει ανέβει για τα καλά και όλα μαρτυρούν ότι το καλοκαίρι είναι μόλις ένα βήμα μακριά.  Η ανάγκη για γενική καθαριότητα, ανανέωση και φρεσκάδα είναι κάτι που χρειάζονται όλοι οι χώροι του σπιτιού και εμείς μαζί του.
Φέτος αποφάσισα ότι θα ξεκινήσω με την οργάνωση των παιχνιδιών. Μάλλον δεν είχα άλλη επιλογή. Τα παιχνίδια ήταν παντού. Έπρεπε να γίνει ένα καλό ξεκαθάρισμα, ξεχώρισμα και αναδιοργάνωση. Αυτή η διαδικασία μου πήρε ούτε λίγο ούτε πολύ τρεις μέρες. Στο τέλος της  κάθε ημέρας ένιωθα πολύ κουρασμένη αλλά είχα προχωρήσει άλλο ένα βήμα πιο κοντά στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Πάμε να δούμε παρέα τα βήματα που ακολούθησα για να οργανώσω σωστά τα παιχνίδια τους.

Πριν γίνω μαμά

Καλημέρα! Αρχίζω τη σημερινή ανάρτηση με μια παρένθεση μιας που δεν ξέρω πώς αλλιώς να ξεκινήσω. Την άνοιξη του 2007 έκανα την πρακτική μου άσκηση στην υπηρεσία του πράσινου σε ένα Δήμο Βορείων προαστίων στην Αθήνα. Μου είχαν αναθέσει να κάνω καταμέτρηση και καταγραφή των φυτών δυο μεγάλων πάρκων του στο χαρτί. Πήγαινα λοιπόν πρωί πρωί με τα μολύβια και χαρτιά μου και ξεκινούσα την καταγραφή και την αποτύπωση των δέντρων και των θάμνων πάνω στα τοπογραφικά.

Στο καλύτερο brunch

Καλημέρα, καλή εβδομάδα και χρόνια πολλά! Πώς είναι να γυρνάς πίσω στην πόλη μετά από δυο εβδομάδες εξοχής, χμ, μπορείτε να φανταστείτε την ψυχολογία μου. Η επιστροφή μου στην Αθήνα συνέπεσε χρονικά με το καλωσόρισμα ενός νέου μαγαζιού και μάλιστα πολλά υποσχόμενου. Οπότε ακύρωσα όλα τα άλλα σχέδιά μου και πήγα να δοκιμάσω νέες γεύσεις.

Τάρτα λεμόνι

Καλησπέρα και καλή Παρασκευή. Σήμερα θα σας παρουσιάσω την τάρτα λεμόνι.

Για την τάρτα λεμόνι θα χρειαστείτε:

Ανοιξιάτικος αέρας αλλαγής

Συνήθως τα βράδια αφού ξεμπερδέψω με τις δουλειές μου, μου αρέσει να χαζεύω στο πιντερεστ και να ξεσηκώνω ιδέες. Κατά καιρούς μου αρέσει να καταπιάνομαι με διάφορα πράγματα. Γενικά δε μου αρέσουν οι πολλές αλλαγές, αλλά συνήθως την άνοιξη νιώθω την ανάγκη να κάνω κάτι διαφορετικό, να αλλάξω κάποια πράγματα που έχω βαρεθεί. Να καθαρίσω το σπίτι να βάλω μικρές πινελιές που θα δώσουν έναν αέρα καινούριου στο σπίτι. Να ανανεωθώ κάπως.

Σίδερο,αγάπη μου

Καλημέρα αγαπημένοι μου και καλή εβδομάδα! Καταλαβαίνεις ότι έχεις μεγαλώσει ,κάπως, όταν δεις μια ηλιόλουστη μέρα και χαρείς πρώτα επειδή θα είναι μια ωραία μέρα μπουγάδας. Που τα ρούχα σου θα στεγνώσουν γρήγορα και σε λίγες ώρες θα έχεις έτοιμα τα σιδερωμένα στην ντουλάπα.
Σήμερα επιστρέφω λοιπόν, με ένα θέμα που πάντα είναι αιτία συζητήσεων με τις φίλες μου. Το σίδερο. Το ξέρω ότι η συγκεκριμένη δουλειά έχει φανατικούς υποστηρικτές αλλά και φανατικούς πολέμιους. Εγώ για έναν περίεργο λόγο, βρίσκομαι στους υποστηρικτές του. Μου αρέσει πάρα πολύ να σιδερώνω, νομίζω πως είναι η αγαπημένη μου δουλειά του σπιτιού και κάποιες φορές νιώθω ότι το κάνω για να ηρεμήσω.
Θα λέτε τώρα: <<Μήπως είσαι τρελή;>> Σήμερα θα σου δώσω 7+1 λόγους που νομίζω ότι θα σε βοηθήσουν να αγαπήσεις και εσύ το σίδερο.
Αν δεν ανήκεις στην τυχερή ομάδα που έχει στεγνωτήριο (το οποίο όπως λένε βοηθάει πάρα πολύ και στο θέμα του σιδερώματος εκτός ότι ξεμπελιάζεις με απλώματα, στεγνώματα κλπ) τότε πάμε στα παρακάτω βήματα:

Βουτώντας στην παιδική ψυχή

Δεν ξέρω αν έχετε ξανακούσει τον όρο διαγενεολογική μεταβίβαση. Ούτε εγώ τον γνώριζα μέχρι που την προχθεσινή μου συμμετοχή στη συνάντηση των γονέων στο σχολείο της κόρης μου. Η ομιλήτρια, μια ψυχολόγος την οποία θαυμάζω πολύ για τον τρόπο που ακουμπά τις ψυχές, μας έκανε τις συστάσεις με τον όρο. Πριν ξεκινήσει με την παρουσίαση, μας μοίρασε χαρτιά και μας ζήτησε, όσοι επιθυμούμε να βουτήξουμε στη παιδική ψυχή, να τις απαντήσουμε. Η παιδική ψυχή που καλούμαστε να βουτήξουμε ήταν η δική μας. Ανασύροντας τις μνήμες από τη παιδική μας ηλικία μέχρι τα έξι έπρεπε να απαντήσουμε απλές ερωτήσεις. Ναι ήταν κάτι πολύ απλό, το να γράψεις δυο τρεις κουβέντες για την παιδική σου ηλικία. Ενδεικτικά κάποιες από αυτές ήταν:

via Pinterest

15 Μάρτη

Πώς να μετρήσεις την αγάπη; Ποιες λέξεις να χρησιμοποιήσεις χωρίς να φανείς το λιγότερο αστείος, για κάτι που είναι τόσο χιλιοειπωμένο, χιλιοτραγουδισμένο, χιλιογραμμένο. Ποιες μπογιές να πάρω από την παλέτα για να φτιάξω τον πίνακα που περιγράφει την αγάπη. Τι μορφή να της δώσω; Ποιον στίχο απ΄ολους να τραγουδήσω; Ίσως ψάχνοντας βαθιά μέσα μου να μου φανερωθούν όλα, οι μπογιές και οι στίχοι και τα λόγια.

Τα αγαπημένα

Άλλος ένας Μάρτης ήρθε. Το μυαλό μου με δυσκολία συγκεντρώνεται. Θέλω να είμαι έξω, να απολαμβάνω τις ανθισμένες αμυγδαλιές, τα αγριολούλουδα που φυτρώνουν, τη μικρή τσιντόνια στην αυλή του σπιτιού μου, που πια δεν είναι τόσο μικρή όσο ήταν τότε που ήρθαμε.
Κυριακή. Πόσο όμορφο είναι να ξυπνάς νωρίς, πριν από όλη την πόλη. Πριν από όλους. Με μια κούπα αχνιστό και μοσχομυριστό καφέ να χαζεύεις το φλύαρο κουβεντολόι δυο μικρών πουλιών από το απέναντι δέντρο. Σε λίγο, τη συζήτηση διακόπτει η καμπάνα που καλεί τους πιστούς. Μαζί και τη σκέψη μου που έτρεχε. Σκεφτόμουν ότι θα ήθελα να είχα κάπου μια λίστα με όλα όσα αγαπώ. Αυτά που αγάπησα όλα αυτά τα χρόνια. Και έτσι γεννήθηκε η ιδέα για το σημερινό ανοιξιάτικο γεμάτο από αγαπημένα ποστ.

Τα βιβλία

Μια νέα συνήθεια που απέκτησα τελευταία είναι να διαβάζω μισή ώρα τα πρωινά και μισή ώρα το βράδυ. Αν το επιτρέπει το πρόγραμμά μου ή αν το βιβλίο είναι εξαιρετικό και δεν μπορώ να το αφήσω, διαβάζω λίγο περισσότερο μέσα στη μέρα. Την ίδια συνήθεια έχει και μια αγαπημένη μου φίλη. Συζητώντας λοιπόν μαζί της για τα βιβλία μας μου έστειλε την πρώτη σελίδα του βιβλίου που διαβάζει αυτήν την περίοδο. Το συγκινητικό λοιπόν σε αυτό είναι ότι έγραφε ημερομηνία και το μέρος που το διάβασε. Το ίδιο κάνω και εγώ! Χωρίς να το ξέρουμε κάνουμε ακριβώς το ίδιο. Γράφω πότε το ξεκίνησα, τον τόπο και το όνομά μου. Στην τελευταία σελίδα σημειώνω πότε τέλειωσα το βιβλίο και λίγα λόγια για το πώς μου φάνηκε το βιβλίο ή αν θέλω να επιστρέψω κάποια στιγμή, τη σελίδα που με συνεπήρε περισσότερο.

Πιστεύω σε εσένα

Πάντα αγαπούσα να μαθαίνω τα success story των πετυχημένων ανθρώπων. Πώς από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να γίνει το όνειρο σου πραγματικότητα ή πως μπορείς να γίνεις επιτυχημένος στο είδος σου. Να εμπνεύσεις, να βοηθήσεις ανθρώπους. Ποιο είναι εκείνο το μυστικό συστατικό που πραγματοποιεί το όνειρο σου και σε κάνει να ξεχωρίζεις.
Υπάρχει μυστικό συστατικό ή απλά κάποιοι γεννιούνται με τη στόφα του νικητή και του πετυχημένου;

Συχνά μου αρέσει να διαβάζω τις βιογραφίες ανθρώπων που θαυμάζω. Διαβάζοντάς τες, προσπαθώ να συγκρίνω, αν υπάρχουν κοινά στοιχεία στην ανατροφή τους, στον τρόπο που μεγάλωσαν, ποιος ο ρόλος της οικογένειας τους στην εξέλιξη τους. Σπανίως συναντώ κοινά βέβαια. Ίσως γιατί καθένας τους είναι μοναδικός. Το σίγουρο όμως είναι ότι δούλεψαν πάρα πολύ σκληρά για να φτάσουν εκεί που έφτασαν. Πίστεψαν οι ίδιοι πρώτα στις δυνάμεις τους και ύστερα ίσως και το άμεσο οικογενειακό τους περιβάλλον. Σε άλλους πάλι, ίσως να μη πίστεψε  κανείς άλλος εκτός από τους ίδιους.

via Pinterest

Κεφάλαιο:Βοήθεια το παιδί μου είναι ξεροκέφαλο!

Όταν έλαβα την πρόσκληση από τον παιδικό σταθμό της κόρης μου ότι η συνάντηση μας με την ψυχολόγο είχε θέμα << Βοήθεια το παιδί μου είναι ξεροκέφαλο>>  χάρηκα πάρα πολύ, μιας που το θέμα αυτό με ενδιαφέρει πάρα πολύ. Προσπάθησα να θυμηθώ μάχες για να βάλει το νήπιο μου τα ρούχα που θέλω, ή να φάει κάτι ή να φύγουμε συγκεκριμένη ώρα από σπίτι, ή να βάλει μπουφάν ή να πιάσουμε τα μαλλιά της με συγκεκριμένο κοκαλάκι! Μάχες που από τα <<terrible two>> μέχρι σήμερα είναι πολλές.

Κεφάλαιο: Χτίζοντας την αυτοεκτίμηση

πως να βοηθήσουμε το παιδί να χτίσει την αυτοεκτίμησή του

Στο παρελθόν είχα μοιραστεί μαζί σας, τις εντυπώσεις μου από την ομαδική συνάντηση με την ψυχολόγο του παιδικού σταθμού που πηγαίνει η κόρη μου. Σήμερα θα γράψω δυο λόγια για την εμπειρία μου, από την τελευταία συνάντησή μας. Δε θέλω να βάλω καθόλου το δικό μου κομμάτι, ούτε την άποψη μου. Καμιά φορά γράφοντας για αυτά τα θέματα νιώθω σαν να κουνάω το δάκτυλο και δε μου αρέσει αυτός ο ρόλος. Πιστεύω ότι όλοι, πράττουμε με μόνο γνώμονα την αγάπη και το καλύτερο του παιδιού μας.
Την αυτοεκτίμηση σαν όρο την γνώρισα μεγάλη. Νομίζω πρώτη φορά τη συνάντησα στις λέξεις κάποιου από τα βιβλία του αγαπημένου μου συγγραφέα Χόρχε Μπουκάι.

Γενικά είμαι τύπος που λειτουργώ καλύτερα με μπούσουλα και αυτό που με βοήθησε πολύ στη συγκεκριμένη συνάντηση, ήταν μια διαφάνεια που με κουκκίδες απαριθμούσε ποιες είναι όλες αυτές οι κινήσεις που ίσως κάνουμε άθελα μας και δε βοηθούν στο χτίσιμο της αυτοεκτίμησης του παιδιού.

via pinterest

Κάτι από τη γιαγιά μου

Καλημέρα και καλή Παρασκευή,

Σκέφτομαι συχνά πώς είναι δυνατόν μια μυρωδιά ή μια γεύση να μας μεταφέρει πολλά χρόνια πίσω, τότε που ήμασταν παιδιά. Μια από τις παιδικές μου αναμνήσεις, ήταν οι τηγανίτες της γιαγιάς μου.

Σκαλίζοντας το παρελθόν

Ο Γ.Καιροφύλας δημοσιογράφος και Αθηναιογράφος, έχει γράψει πολλά βιβλία για την παλιά Αθήνα. Πάτησε πάνω στα χνάρια των παλιών Αθηναίων, από τα χρόνια του Όθωνα, την Μπελ επόκ μέχρι την κατοχή και τα μεταπολεμικά χρόνια.

Καλώς ήρθες 2017

review and goals

Το ρολόι έδειξε δώδεκα, τα φώτα έσβησαν, το ημερολόγιο άρχισε πάλι το μέτρημα του, όπως κάνει κάθε χρόνο. Ο φελλός έσκασε και η σαμπάνια χύθηκε στα ψηλά ποτήρια, ο αη Βασίλης πέρασε και άφησε τα δώρα του. Ένα πολύχρωμο χαλί από χαρτί, πακέτα με παιχνίδια και γέλια παντού στο χώρο.