Αγαπητό ημερολόγιο:Μεγάλη Παρασκευή-22/365

Όσα χρόνια και αν περάσουν το μυαλό μου όταν μιλάω για το Πάσχα, γυρνάει πίσω στα χρόνια που ήμουν μικρό παιδί και πηγαίναμε στο χωριό. Σου έχω ξαναγράψει για το Πάσχα στο χωριό μου.

Σε εκείνο το χωριό, το αγαπημένο μου χωριό, έβρισκα για πέντε μέρες το Πάσχα και 10 το καλοκαίρι-αυτό όλο και όλο- τους αγαπημένους μου παππούδες. Τη Μεγάλη Παρασκευή το πρωί πηγαίναμε με το μπαμπά μου και τους άλλους άντρες του χωριού και τα παιδιά να φτιάξουμε τον επιτάφιο. Ο καθένας μάζευε από τους κήπους βιολέτες, τριαντάφυλλα, πασχαλιές, καλέντουλες και ότι άλλο υπήρχε. Ακόμα όταν μυρίζω βιολέτες, θυμάμαι το Πάσχα στο χωριό μου. Η γιαγιά δεν μας άφηνε να φάμε τίποτα, είναι αρτύσιμο έλεγε, δεν κάνει. Με βραστή πατάτα και ντομάτα τη βγάζαμε ή φακή αλάδωτη .Δεν μας άφηνε να κάνουμε σχεδόν τίποτα, την Μεγάλη Παρασκευή δεν τραγουδούσαμε, δεν παίζαμε δεν κάναμε τίποτα. Μετά περιμέναμε την καμπάνα, πηγαίναμε όλοι με τα πόδια στην εκκλησία του χωριού, τον Αη Γιώργη μας, ο καθένας είχε τη θέση του. Περιμέναμε να βγούμε για την περιφορά έξω και να κάνουμε τους τρεις γύρους της εκκλησίας. Υπήρχε πραγματική κατάνυξη ή έτσι το ένιωθα εγώ. Άκουγες τα λόγια του παπά-Φώτη και των ψαλτάδων. Τότε δεν καταλάβαινα πολλά πράγματα αλλά ακόμα τους έχω στα αυτιά μου να ψέλνουν πένθιμα. Μετά το τέλος της λειτουργίας, πηγαίναμε στο μικρό μας καφενείο. Εκεί μας περίμενε η κυρά-Κατίνα και ο κυρ.Πάνος, που είχαν ετοιμάσει, γίγαντες μεζέ, με πατάτες τηγανητές, ελίτσες, καλαμαράκια και άλλους νηστίσιμους μεζέδες. Πόσο πολύ απολάμβανα να γυρνάμε στο καφενείο μικροί μεγάλοι μετά την εκκλησιά. Παίζαμε και μιλάγαμε με τα ξαδέρφια μου και τους φίλους μας. Ήμασταν πολύ τυχεροί γιατί στο χωριό, που ήταν πάρα πολύ μικρό με ελάχιστες ανέσεις, αν δεν είχες καλή παρέα, θα βαριόσουν. Εμείς πάντα το Πάσχα ήμασταν όλοι μαζί μια παρέα που ταιριάζουμε πολύ και παίζαμε πολύ και ακόμα κάνουμε πολύ καλή παρέα. 

Έχω πολλά χρόνια να πάω στο χωριό μου για Πάσχα, μέχρι πέρυσι το καλοκαίρι είχα χρόνια να πάω γενικά. Δεν μπορώ πουθενά αλλού να βρω αυτήν την κατάνυξη, το σεβασμό που αρμόζουν στις ημέρες. Αυτές τις στιγμές τις κρατάω καλά μέσα μου και αισθάνομαι πραγματικά τυχερή που τις έζησα.