Σίδερο,αγάπη μου

Καλημέρα αγαπημένοι μου και καλή εβδομάδα! Καταλαβαίνεις ότι έχεις μεγαλώσει ,κάπως, όταν δεις μια ηλιόλουστη μέρα και χαρείς πρώτα επειδή θα είναι μια ωραία μέρα μπουγάδας. Που τα ρούχα σου θα στεγνώσουν γρήγορα και σε λίγες ώρες θα έχεις έτοιμα τα σιδερωμένα στην ντουλάπα.
Σήμερα επιστρέφω λοιπόν, με ένα θέμα που πάντα είναι αιτία συζητήσεων με τις φίλες μου. Το σίδερο. Το ξέρω ότι η συγκεκριμένη δουλειά έχει φανατικούς υποστηρικτές αλλά και φανατικούς πολέμιους. Εγώ για έναν περίεργο λόγο, βρίσκομαι στους υποστηρικτές του. Μου αρέσει πάρα πολύ να σιδερώνω, νομίζω πως είναι η αγαπημένη μου δουλειά του σπιτιού και κάποιες φορές νιώθω ότι το κάνω για να ηρεμήσω.
Θα λέτε τώρα: <<Μήπως είσαι τρελή;>> Σήμερα θα σου δώσω 7+1 λόγους που νομίζω ότι θα σε βοηθήσουν να αγαπήσεις και εσύ το σίδερο.
Αν δεν ανήκεις στην τυχερή ομάδα που έχει στεγνωτήριο (το οποίο όπως λένε βοηθάει πάρα πολύ και στο θέμα του σιδερώματος εκτός ότι ξεμπελιάζεις με απλώματα, στεγνώματα κλπ) τότε πάμε στα παρακάτω βήματα:

Βουτώντας στην παιδική ψυχή

Δεν ξέρω αν έχετε ξανακούσει τον όρο διαγενεολογική μεταβίβαση. Ούτε εγώ τον γνώριζα μέχρι που την προχθεσινή μου συμμετοχή στη συνάντηση των γονέων στο σχολείο της κόρης μου. Η ομιλήτρια, μια ψυχολόγος την οποία θαυμάζω πολύ για τον τρόπο που ακουμπά τις ψυχές, μας έκανε τις συστάσεις με τον όρο. Πριν ξεκινήσει με την παρουσίαση, μας μοίρασε χαρτιά και μας ζήτησε, όσοι επιθυμούμε να βουτήξουμε στη παιδική ψυχή, να τις απαντήσουμε. Η παιδική ψυχή που καλούμαστε να βουτήξουμε ήταν η δική μας. Ανασύροντας τις μνήμες από τη παιδική μας ηλικία μέχρι τα έξι έπρεπε να απαντήσουμε απλές ερωτήσεις. Ναι ήταν κάτι πολύ απλό, το να γράψεις δυο τρεις κουβέντες για την παιδική σου ηλικία. Ενδεικτικά κάποιες από αυτές ήταν:

via Pinterest

15 Μάρτη

Πώς να μετρήσεις την αγάπη; Ποιες λέξεις να χρησιμοποιήσεις χωρίς να φανείς το λιγότερο αστείος, για κάτι που είναι τόσο χιλιοειπωμένο, χιλιοτραγουδισμένο, χιλιογραμμένο. Ποιες μπογιές να πάρω από την παλέτα για να φτιάξω τον πίνακα που περιγράφει την αγάπη. Τι μορφή να της δώσω; Ποιον στίχο απ΄ολους να τραγουδήσω; Ίσως ψάχνοντας βαθιά μέσα μου να μου φανερωθούν όλα, οι μπογιές και οι στίχοι και τα λόγια.

Τα αγαπημένα

Άλλος ένας Μάρτης ήρθε. Το μυαλό μου με δυσκολία συγκεντρώνεται. Θέλω να είμαι έξω, να απολαμβάνω τις ανθισμένες αμυγδαλιές, τα αγριολούλουδα που φυτρώνουν, τη μικρή τσιντόνια στην αυλή του σπιτιού μου, που πια δεν είναι τόσο μικρή όσο ήταν τότε που ήρθαμε.
Κυριακή. Πόσο όμορφο είναι να ξυπνάς νωρίς, πριν από όλη την πόλη. Πριν από όλους. Με μια κούπα αχνιστό και μοσχομυριστό καφέ να χαζεύεις το φλύαρο κουβεντολόι δυο μικρών πουλιών από το απέναντι δέντρο. Σε λίγο, τη συζήτηση διακόπτει η καμπάνα που καλεί τους πιστούς. Μαζί και τη σκέψη μου που έτρεχε. Σκεφτόμουν ότι θα ήθελα να είχα κάπου μια λίστα με όλα όσα αγαπώ. Αυτά που αγάπησα όλα αυτά τα χρόνια. Και έτσι γεννήθηκε η ιδέα για το σημερινό ανοιξιάτικο γεμάτο από αγαπημένα ποστ.

Τα βιβλία

Μια νέα συνήθεια που απέκτησα τελευταία είναι να διαβάζω μισή ώρα τα πρωινά και μισή ώρα το βράδυ. Αν το επιτρέπει το πρόγραμμά μου ή αν το βιβλίο είναι εξαιρετικό και δεν μπορώ να το αφήσω, διαβάζω λίγο περισσότερο μέσα στη μέρα. Την ίδια συνήθεια έχει και μια αγαπημένη μου φίλη. Συζητώντας λοιπόν μαζί της για τα βιβλία μας μου έστειλε την πρώτη σελίδα του βιβλίου που διαβάζει αυτήν την περίοδο. Το συγκινητικό λοιπόν σε αυτό είναι ότι έγραφε ημερομηνία και το μέρος που το διάβασε. Το ίδιο κάνω και εγώ! Χωρίς να το ξέρουμε κάνουμε ακριβώς το ίδιο. Γράφω πότε το ξεκίνησα, τον τόπο και το όνομά μου. Στην τελευταία σελίδα σημειώνω πότε τέλειωσα το βιβλίο και λίγα λόγια για το πώς μου φάνηκε το βιβλίο ή αν θέλω να επιστρέψω κάποια στιγμή, τη σελίδα που με συνεπήρε περισσότερο.

Πιστεύω σε εσένα

Πάντα αγαπούσα να μαθαίνω τα success story των πετυχημένων ανθρώπων. Πώς από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να γίνει το όνειρο σου πραγματικότητα ή πως μπορείς να γίνεις επιτυχημένος στο είδος σου. Να εμπνεύσεις, να βοηθήσεις ανθρώπους. Ποιο είναι εκείνο το μυστικό συστατικό που πραγματοποιεί το όνειρο σου και σε κάνει να ξεχωρίζεις.
Υπάρχει μυστικό συστατικό ή απλά κάποιοι γεννιούνται με τη στόφα του νικητή και του πετυχημένου;

Συχνά μου αρέσει να διαβάζω τις βιογραφίες ανθρώπων που θαυμάζω. Διαβάζοντάς τες, προσπαθώ να συγκρίνω, αν υπάρχουν κοινά στοιχεία στην ανατροφή τους, στον τρόπο που μεγάλωσαν, ποιος ο ρόλος της οικογένειας τους στην εξέλιξη τους. Σπανίως συναντώ κοινά βέβαια. Ίσως γιατί καθένας τους είναι μοναδικός. Το σίγουρο όμως είναι ότι δούλεψαν πάρα πολύ σκληρά για να φτάσουν εκεί που έφτασαν. Πίστεψαν οι ίδιοι πρώτα στις δυνάμεις τους και ύστερα ίσως και το άμεσο οικογενειακό τους περιβάλλον. Σε άλλους πάλι, ίσως να μη πίστεψε  κανείς άλλος εκτός από τους ίδιους.

via Pinterest

Κεφάλαιο:Βοήθεια το παιδί μου είναι ξεροκέφαλο!

Όταν έλαβα την πρόσκληση από τον παιδικό σταθμό της κόρης μου ότι η συνάντηση μας με την ψυχολόγο είχε θέμα << Βοήθεια το παιδί μου είναι ξεροκέφαλο>>  χάρηκα πάρα πολύ, μιας που το θέμα αυτό με ενδιαφέρει πάρα πολύ. Προσπάθησα να θυμηθώ μάχες για να βάλει το νήπιο μου τα ρούχα που θέλω, ή να φάει κάτι ή να φύγουμε συγκεκριμένη ώρα από σπίτι, ή να βάλει μπουφάν ή να πιάσουμε τα μαλλιά της με συγκεκριμένο κοκαλάκι! Μάχες που από τα <<terrible two>> μέχρι σήμερα είναι πολλές.

Κεφάλαιο: Χτίζοντας την αυτοεκτίμηση

πως να βοηθήσουμε το παιδί να χτίσει την αυτοεκτίμησή του

Στο παρελθόν είχα μοιραστεί μαζί σας, τις εντυπώσεις μου από την ομαδική συνάντηση με την ψυχολόγο του παιδικού σταθμού που πηγαίνει η κόρη μου. Σήμερα θα γράψω δυο λόγια για την εμπειρία μου, από την τελευταία συνάντησή μας. Δε θέλω να βάλω καθόλου το δικό μου κομμάτι, ούτε την άποψη μου. Καμιά φορά γράφοντας για αυτά τα θέματα νιώθω σαν να κουνάω το δάκτυλο και δε μου αρέσει αυτός ο ρόλος. Πιστεύω ότι όλοι, πράττουμε με μόνο γνώμονα την αγάπη και το καλύτερο του παιδιού μας.
Την αυτοεκτίμηση σαν όρο την γνώρισα μεγάλη. Νομίζω πρώτη φορά τη συνάντησα στις λέξεις κάποιου από τα βιβλία του αγαπημένου μου συγγραφέα Χόρχε Μπουκάι.

Γενικά είμαι τύπος που λειτουργώ καλύτερα με μπούσουλα και αυτό που με βοήθησε πολύ στη συγκεκριμένη συνάντηση, ήταν μια διαφάνεια που με κουκκίδες απαριθμούσε ποιες είναι όλες αυτές οι κινήσεις που ίσως κάνουμε άθελα μας και δε βοηθούν στο χτίσιμο της αυτοεκτίμησης του παιδιού.

via pinterest

Κάτι από τη γιαγιά μου

Καλημέρα και καλή Παρασκευή,

Σκέφτομαι συχνά πώς είναι δυνατόν μια μυρωδιά ή μια γεύση να μας μεταφέρει πολλά χρόνια πίσω, τότε που ήμασταν παιδιά. Μια από τις παιδικές μου αναμνήσεις, ήταν οι τηγανίτες της γιαγιάς μου.

Σκαλίζοντας το παρελθόν

Ο Γ.Καιροφύλας δημοσιογράφος και Αθηναιογράφος, έχει γράψει πολλά βιβλία για την παλιά Αθήνα. Πάτησε πάνω στα χνάρια των παλιών Αθηναίων, από τα χρόνια του Όθωνα, την Μπελ επόκ μέχρι την κατοχή και τα μεταπολεμικά χρόνια.

Καλώς ήρθες 2017

review and goals

Το ρολόι έδειξε δώδεκα, τα φώτα έσβησαν, το ημερολόγιο άρχισε πάλι το μέτρημα του, όπως κάνει κάθε χρόνο. Ο φελλός έσκασε και η σαμπάνια χύθηκε στα ψηλά ποτήρια, ο αη Βασίλης πέρασε και άφησε τα δώρα του. Ένα πολύχρωμο χαλί από χαρτί, πακέτα με παιχνίδια και γέλια παντού στο χώρο.