Πάσχα στο χωριό

πασχα στο ελευθεροχωρι, ευτυχισμενες στιγμες

Μεγάλο Σάββατο του 1994, ώρα 11:00. Μόλις είχε σχολάσει ο πρωινός εκκλησιασμός και είχαμε κοινωνήσει τα πιτσιρίκια, οι μεγάλοι θα κοινωνούσαν μετά την Ανάσταση.  Κουρασμένα από την νηστεία τρέξαμε στο καφενείο, στην πλατεία του χωριού, να πάρουμε τη γκοφρέτα μας και την μπλε πορτοκαλάδα στο γυάλινο μπουκάλι. Το μοναδικό γλύκισμα που υπήρχε στο καφενείο για τους μικρούς επισκέπτες του χωριού. Παρ' όλα αυτά εμείς είχαμε τόση χαρά.

πλατεία του χωριού,
Φωτογραφίες από τη Γεωργία Λαδοπούλου

Την προηγούμενη ημέρα είχαμε ξυπνήσει από νωρίς και μαζέψαμε τα λουλούδια που θα βάζαμε στον επιτάφιο. Είχαμε πάει με τους μπαμπάδες μας, που είχαν μαζέψει κλαδιά από λιγούστρα για τα γέμισματα του επιταφίου. Βιολέτες, πασχαλιές, καλέντουλες, κατιφέδες και ότι άλλο είχε ο κήπος του καθένα, αποτελούσε το στολισμό του επιταφίου. Για ομοιομορφία βάζαμε και λίγα γαρύφαλα που όλο και κάποιος ειχε φέρει  από τα Γιάννενα.  Έτσι το αποτέλεσμα ήταν ένα πολύχρωμο χαλί από λουλούδια που ευωδίαζε υπέροχα και είχε δημιουργηθεί με πολλή αγάπη και ομαδική δουλειά. Το βράδυ μετά την περιφορά όλοι θα θαύμαζαν το αποτέλεσμα.
Μέσα στην πέτρινη εκκλησία επικρατούσε σιγή, ακούγονται μόνο  ο παπάς και οι ψάλτες. Ξάφνου την ησυχία  διαταράσσει ο ήχος της γυάλινης πόρτας.  Τα λουστρίνια μου  ακούγονται κάπως ανατριχιαστικά στο γυαλισμένο μωσαϊκό, καθώς βαδίζω. Κάθομαι σε μια απο τις καρέκλες. Παρατηρώ  τα στασίδια, ξέρω ακριβώς πριν  καν κοιτάξω ποια είναι η θέση του καθένα.
Ακούγεται η γνώριμη φωνή του θείου Δημήτρη, καθώς ψέλνει κάποιο ύμνο με την καθαρή και δυνατή φωνή του.
Αυτό που μου άρεσε πάντα ήταν ο σεβασμός που έδειχναν οι άνθρωποι του χωριού την ώρα της λειτουργίας. Δεν έπεφτε καρφίτσα κάτω, άλλα δεν ακουγόταν πότε κανένας ψίθυρος. Μετά το τέλος της λειτουργίας όμως, όλοι χαιρετιόμασταν με χαρά που ξαναβρήκαμε ο ένας τον άλλο και πηγαίναμε στο καφενείο να περάσουμε το βράδυ μας.
Τη μεγάλη εβδομάδα μόνο στο Ελευθεροχώρι τη χαιρόμουν. Από νωρίς εκκλησία, εκκλησία που χαιρόσουν να παρακολουθήσεις, χωρίς ψιθύρους και χωρίς ανθρώπους να σε κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω, αλλά μόνο στα μάτια.
Αυτό που δε θα ξεχάσω ποτέ είναι το βράδυ της Ανάστασης, ο παπά-Φώτης δεν έδινε το Άγιο φως αν δεν είχε έρθει κάποιος από όλα τα σπίτια. Μέχρι το 2006 που ήταν η τελευταία φορά που έκανα Πάσχα στο χωριό μου, όλα αυτά δεν είχαν αλλάξει. Το ίδιο συναίσθημα πάντα, εκκλησία και η άνοιξη ντυμένη στα καλά της.

Φωτογραφία από τη Γεωργία Λαδοπούλου

Λίγα λόγια για το χωριό μας:
Ελευθεροχώρι, είναι το όνομα του μικρού και γραφικού χωριού μου. Απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από την πόλη των Ιωαννίνων και ακόμα πιο λίγα από το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης. Το όνομά του παρμένο από την ελεύθερη καταγωγή του, που ποτέ δεν γνώρισε σκλαβιά. Σκαρφαλωμένο στους πρόποδες του βουνού, σε υψόμετρο κοντά στα 600 μέτρα.

Τα παρεκκλήσια της Αγ.Παρασκευής, των Αγ.Θεοδώρων, των Αγ.Αποστόλων
Φωτογραφίες από τη Γεωργία Λαδοπούλου

Στολίδι του χωριού μας είναι ο ναός του Αγίου Γεωργίου που σώζεται από τα βυζαντινά χρόνια.

Κτίστηκε το 1770 μ.Χ. και ξεχωρίζει λόγω των σημαντικών επιγραφών και τοιχογραφιών της. Λειτουργούσε μέχρι πριν τέσσερις δεκαετίες αλλά στη συνέχεια οι κάτοικοι εκκλησιαζόντουσαν στον νέο ναό του Αγ.Γεωργίου. 

Ο ναός του Αγ.Γεωργίου
Φωτογραφίες από τη Γεωργία Λαδοπούλου

Στην πλατεία του χωριού βρίσκεται επίσης το δημοτικό σχολείο, που παραμένει κλειστό. 

Πλέον οι μόνιμοι κάτοικοι είναι ελάχιστοι, λιγότεροι από δέκα.

Το χωρίο αυτό μπορεί να μοιάζει σε πολλά άλλα ορεινά χωριά της Ελλάδας, αλλά τη διαφορά την κάνουν οι άνθρωποι του, αγαπημένοι και φιλόξενοι, ενωμένοι σαν μια γροθιά, όπου και να βρίσκονται. Αυτός είναι ο λόγος που αγαπώ το όμορφο χωριό μου και το νοσταλγώ και πάντα θα το νοσταλγώ.

Σπίτια του χωριού
Φωτογραφίες από τη Γεωργία Λαδοπούλου

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Γεωργία Λαδοπούλου, που με τις υπέροχες φωτογραφίες της με ταξίδεψε και πάλι στο αγαπημένο μου χωρίο. Βάδισα ξανά στα δρομάκια του και μύρισα την ολάνθιστη άνοιξη.

Φωτογραφία από τη Γεωργία Λαδοπούλου

Αφιερωμένο σε όλους τους ανθρώπους του χωριού, σε όλους όσους μοιραστήκαμε όμορφες και ευτυχισμένες στιγμές.
Στις ρίζες μου, που αγαπώ τόσο και ξεκίνησαν από αυτό το μακρινό χωριουδάκι.

Καλή Ανάσταση σε όλους. Με υγεία και ελπίδα.