Είναι παιδί!

Να θυμάμαι: Είναι παιδί! Είναι παιδί και εγώ ο ενήλικας στη σχέση αυτή. Είναι παιδί, όπως ήμουν και εγώ κάποτε παιδί και ξέχασα πως είναι να χαίρεσαι και να ενθουσιάζεσαι με το παραμικρό, πως λάτρευα να παίζω με τις ώρες με τα κουζινικά της μαμάς μου, να γεμίζω τα κουβαδάκια μου με άμμο και να μη με νοιάζει αν θα λερωθώ, να φάω γλυκά οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, να θέλω να περπατάω ξυπόλυτη χειμώνα καλοκαίρι, να μη θέλω να κοιμηθώ το μεσημέρι, να είμαι κουρασμένη και να μου φταίνε όλα και να το εκφράζω με κλάμα και γκρίνια.

Είναι παιδί και το μόνο που θέλει είναι να νιώσει ασφάλεια στην αγκαλιά των γονιών του, να χωθεί ανάμεσα τους εκείνες τις ώρες πριν ξημερώσει.
Να θυμάμαι είναι παιδί! Όταν πρέπει πρώτα να ικανοποιήσω τις ανάγκες του παιδιού μου. Γιατί εκείνο περιμένει από εμένα να είμαι εκεί και να τα έχω όλα έτοιμα, όπως τα είχαν και σε εμένα κάποτε. Γιατί μπορεί να είμαι κουρασμένη, να νυστάζω να είμαι άρρωστη ή να θέλω να κάνω κάτι για τον εαυτό μου αλλά πάντα προηγείται η ανάγκη του παιδιού! Και όλα αυτά είναι τόσο δεδομένα και εννοούνται μα γύρω μου βλέπω περιπτώσεις που δείχνουν να το ξεχνάνε, όπως και εγώ βέβαια κάποιες φορές.
Είναι παιδί! Όταν το ξεχνάω, όταν χάνω την υπομονή μου, όταν θέλω να είμαι κόρη, αδερφή, φίλη, σύζυγος, αλλά τελικά όλοι αυτοί οι ρόλοι έγιναν ρόλοι κομπάρσου στη ζωή μου, αφού πλέον τον πρωταγωνιστικό έχει πάρει αυτός της μαμάς.
Ναι γιατί εγώ η κακό(λ)μαθημένη κόρη, αδερφή, φίλη, σύζυγος έγινα μαμά και η επιλογή ήταν δική μου και του συζύγου μου και όταν πήρα απόφαση ότι θα γίνω μαμά, συμβιβάστηκα αμέσως με την ιδέα ότι πάντα θα προηγείται κάποιος άλλος άνθρωπος στη ζωή μου και όχι πια ο εαυτός μου.
Νομίζω γενικά ότι η γενιά μας είναι κάπως κακομαθημένη, μας έχουν βοηθήσει και συνεχίζουν να μας βοηθούν πολύ οι γονείς μας. Εκείνοι που μεγάλωσαν μόνοι τους, χωρίς την ελάχιστη βοήθεια από τους δικούς τους. Και τώρα που γίναμε γονείς ακόμα απολαμβάνουμε τις φροντίδες τους. Όταν
οι συνθήκες είναι τέτοιες που δεν έχω καθόλου βοήθεια (και δεν εννοώ από το σύζυγό μου), βλέπω ότι τα καταφέρνω όλα άψογα, γίνομαι πενήντα κομμάτια, δεν κάθομαι ούτε λεπτό αλλά όλα γίνονται ως δια μαγείας. Αντίθετα, όταν έχω βοήθεια τότε επαφίεμαι στις φροντίδες, λέω εντάξει αυτό ας το αφήσω θα με βοηθήσουν κιόλας....
Γενικά τα μεγαλύτερα μαθήματα της ζωής μου τα έλαβα όταν οι συνθήκες με ανάγκασαν να κάνω πράγματα μόνη μου, πράγματα που ούτε καν φανταζόμουν ότι ήμουν ικανή να τα κάνω μόνη μου. Όταν διαπιστώνεις ότι είσαι δυνατός! Ελπίζω να το νιώσετε και εσείς όσοι δε το έχετε ήδη νιώσει. Είναι από τα πιο όμορφα συναισθήματα στη ζωή.
Για εμένα ο γονιός που έχει κάνει σωστά τη δουλειά του, είναι εκείνος που το παιδί του μπορεί να τα καταφέρει χωρίς την παρουσία του. Άλλωστε δε θα είμαστε για πάντα εδώ γι αυτό θα πρέπει να έχουμε ετοιμάσει τα παιδιά μας, ώστε να τα καταφέρνουν μόνα τους.

Μη ξεχάσω: Είναι παιδί και όλα αυτά που τώρα μπορεί να με κουράζουν ή να με κάνουν να γελώ, είναι τόσο εφήμερα! Γιατί σε λίγο θα μεγαλώσει και θα χάσει όλη αυτήν τη ξεγνοιασιά και την ανεμελιά των παιδικών χρόνων. Ελπίζω να συνεχίσω να απολαμβάνω μαζί τους όλες τις καθημερινές στιγμές, τα επιτεύγματα τους, μικρά και μεγάλα!

Υ.Γ 1: Είναι παιδί! Αυτές οι μαγικές δυο λέξεις ηχούν στα αυτιά μου, οι δυο λέξεις που μου λέει συνέχεια η μαμά μου, όταν με βλέπει ότι το ξεχνώ. Αφιερωμένο λοιπόν σε εκείνη και σε όλες τις μανούλες που μεγαλώνουν και μεγάλωσαν τα παιδάκια τους χωρίς καμιά βοήθεια.