Γράμμα σε μένα

#challenge

Ποιο είναι το ταλέντο σου; Ποιος είναι ο σκοπός για τον οποίο ήρθες εδώ; Τον έχεις βρει;

Να σε αγαπάς!

Αν σε συναντούσε το παιδί που ήσουν τι θα του έλεγες; Ή καλύτερα τι θα σου έλεγε;

Από πολύ μικρή είχα αυτήν την απορία; Πώς βρέθηκα εδώ, γιατί, ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξής μου; (Πω κουβέντα που πιάσαμε σήμερα καλοκαιριάτικα, αντί να ασχολούμαστε με παραλίες, διακοπές, βιβλία, μαγιό κτλ. θα μου πεις και εύλογα!) Τον τελευταίο καιρό δουλεύω πολύ στο να βρω μέσα μου διάφορες απαντήσεις, στο να βρω έμπνευση να κάνω όλα όσα έχω αφήσει μισοτελειωμένα, όλα όσα θα με πάνε εκεί που θα βρω το σκοπό για τον οποίο έχω έρθει. Διαβάζω λοιπόν πολύ, ακούω σπουδαίες ομιλίες από ανθρώπους που βρήκαν ο καθένας αυτό το κάτι που έψαχναν, κρατάω σημειώσεις, οραματίζομαι, σκέφτομαι, κάνω εικόνες με το μυαλό μου. 

Ό,τι δε συνέβη ποτέ, είναι μόνο αυτό που δεν ήθελα!

Πες μου πόσες φορές προσπάθησες για κάτι που ήθελες και δεν το κατάφερες. Λέγοντας προσπάθησες εννοώ να βάλεις μέσα όλη σου τη δύναμη, όλο σου το θέλω. Να φωνάζει ολόκληρη η ύπαρξη σου με κεφαλαία γράμματα ΘΈΛΩ να πετύχω αυτό.... και δεν το πέτυχες; Εγώ πάντως τις ελάχιστες φορές που προσπάθησα να πετύχω κάτι με όλες μου τις δυνάμεις, το πέτυχα. Δεν έχω να μετρήσω πολλά επιτεύγματα (αν με ρώταγες πριν από είκοσι χρόνια ίσως να θεωρούσα τον εαυτό μου καμένο χαρτί. Ίσως επειδή δεν είχα στόχους, ίσως επειδή ήμουν μέτρια μαθήτρια, λόγος που με στεναχωρούσε και τότε αλλά και σήμερα) όμως όσα έχω πετύχει είναι αυτά που πραγματικά προσπάθησα πολύ να πετύχω. Και γι' αυτό έχουν τόσο μεγάλη αξία για εμένα. Όπως μαρτυρά και ο τίτλος ο σημερινός, << Ό,τι δε συνέβη ποτέ, είναι μόνο αυτό που δεν ήθελα!!!>>
Πιστεύω λοιπόν πολύ στη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας. Στη θετική σκέψη, στην επιθυμία, στον νόμο της έλξης.

"Κι όμως πρέπει να ρισκάρεις, γιατί η μεγαλύτερη ατυχία στη ζωή είναι να μην ρισκάρεις τίποτε. Όποιος δεν ρισκάρει τίποτε δεν κάνει τίποτε, δεν έχει τίποτε και δεν είναι τίποτε. Μπορεί ν’ αποφεύγει τον πόνο και την λύπη, αλλά δεν μαθαίνει, δε νιώθει, δεν αλλάζει, δεν αναπτύσσεται, δεν ζει και δεν αγαπά."

Ξεκλέβω μια ώρα από τον πολύ στριμωγμένο χρόνο μου, κάπου ανάμεσα σε γενική και ξεστρώσιμο και τον απόηχο ενός παιδικού πάρτι,  γιατί απλά ήταν αδύνατον να μην το έχω γραμμένο στο μπλοκ μου, γιατί απασχολεί αρκετά τη σκέψη μου τελευταία, ακόμα και τώρα που έχω τόσες δουλειές και ο χρόνος για σκέψη και γράψιμο είναι ελάχιστος.

via Pinterest

Δεύτερες φορές

Καλημέρα αγαπημένοι μου και καλή Παρασκευή,
χάθηκα, το ξέρω, δεν φάνηκα συνεπής στα ραντεβού μας. Και ενώ έχω στα σκαριά 3 έτοιμες αναρτήσεις που θα σου ανεβάσω εν καιρώ, σήμερα θέλω να σου  μιλήσω για τις δεύτερες ευκαιρίες. Τις δεύτερες φορές... Την περασμένη άνοιξη, είχα ξεκινήσει μια αλυσίδα ποστ με θέμα τα αγαπημένα πράγματα! Αν θες να τη θυμηθείς, θα την βρεις εδώ. Είχα γράψει και το αγαπημένο μου βιβλίο. Θυμάμαι ότι μου πήρε λίγη ώρα να σκεφτώ ποιο από όλα όσα έχω διαβάσει σκαρφάλωσε στο νούμερο ένα της καρδιάς μου. Χωρίς να θυμάμαι πολλά από την υπόθεση είπα σίγουρα η Μεγάλη Χίμαιρα του Μ.Καραγάτση.
Άσε με όμως να σου πω πώς μπήκε ο Καραγάτσης στη ζωή μου. Μου αρέσει τόσο αυτή η ιστορία.

5+1 πράγματα που αγαπώ στο πατρικό μου

μια πρόσκληση

Καλημέρα αγαπημένοι μου και καλή εβδομάδα!
Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες που έλαβα μια blogo-πρόσκληση, από την αγαπημένη μου Μαρία από το shabby mommy.Μια αλυσίδα που ξεκίνησε η Εύη από το mamas n papas και συνέχισαν και άλλες αγαπημένες μπλόγκερ. Το θέμα τόσο αγαπημένο και τόσο ευαίσθητο. Δε θα σου δείξω φωτογραφίες, θα προσπαθήσω να σου τα περιγράψω με λέξεις. Και άλλοτε είχα ξαναμιλήσει ακροθιγώς για αυτό το θέμα και τότε όμως ένιωθα το ίδιο ακριβώς συναίσθημα, όπως τώρα, όπως όλες αυτές τις μέρες που προσπαθώ να στρωθώ κάτω και να γράψω για το αγαπημένο μου πατρικό σπίτι.

Via pinterest

Δάσκαλος

Τα σχολειά, το ένα μετά το άλλο κλείνουν. Σε λίγο θα ακουστεί το τελευταίο κουδούνι και οι μικροί χαρούμενοι μαθητές θα πετάξουν τις τσάντες τους και θα αρχίσουν το παιχνίδι και το ακούραστο μέτρημα των παγωτών και των μπάνιων. Δε θα γράψω σήμερα ούτε για τα σχολειά, ναι ο τόνος στο ά, έτσι όπως το έλεγαν οι δασκάλες μας τα χρόνια που μεγάλωσα εγώ, ούτε για τα παιδιά που για άλλη μια φορά θα απολαύσουν παιχνίδι, μπάνια, ξεγνοιασιά. Θα σας γράψω σήμερα για το δάσκαλό μου.

via Pinterest

#20thingsaboutme_ challenge

Η Κατερίνα από το Κυριακή στο σπίτι, με προσκάλεσε μέσω instagram να γράψω τα  #20thingsaboutme. Αυτά τα παιχνίδια που παίζουμε με τα κορίτσια μου αρέσουν πάρα πολύ. Της απαντώ σήμερα μέσα από το μικρό μου αγαπημένο ημερολόγιο.

Σκέψου να ήσουν εδώ

Και ύστερα είναι κάτι μέρες σαν τη σημερινή. Που έξω είναι χαρά Θεού. Σκέψου να ήσουν εσύ εδώ. Σκέψου πόσο πιο λαμπερός θα ήταν ο ήλιος, πόσο πιο γλυκό το τραγούδισμα των πουλιών, πόσο πιο όμορφος ο κόσμος εκεί έξω. Σκέψου να ήσουν εδώ. Δεν θα ζητούσα τίποτε άλλο, δε θα γκρίνιαζα ποτέ ξανά. Θα γελούσα και θα ήμουν ευτυχισμένη γιατί θα ήσουν εσύ εδώ.

15 Μάρτη

Πώς να μετρήσεις την αγάπη; Ποιες λέξεις να χρησιμοποιήσεις χωρίς να φανείς το λιγότερο αστείος, για κάτι που είναι τόσο χιλιοειπωμένο, χιλιοτραγουδισμένο, χιλιογραμμένο. Ποιες μπογιές να πάρω από την παλέτα για να φτιάξω τον πίνακα που περιγράφει την αγάπη. Τι μορφή να της δώσω; Ποιον στίχο απ΄ολους να τραγουδήσω; Ίσως ψάχνοντας βαθιά μέσα μου να μου φανερωθούν όλα, οι μπογιές και οι στίχοι και τα λόγια.

Τα αγαπημένα

Άλλος ένας Μάρτης ήρθε. Το μυαλό μου με δυσκολία συγκεντρώνεται. Θέλω να είμαι έξω, να απολαμβάνω τις ανθισμένες αμυγδαλιές, τα αγριολούλουδα που φυτρώνουν, τη μικρή τσιντόνια στην αυλή του σπιτιού μου, που πια δεν είναι τόσο μικρή όσο ήταν τότε που ήρθαμε.
Κυριακή. Πόσο όμορφο είναι να ξυπνάς νωρίς, πριν από όλη την πόλη. Πριν από όλους. Με μια κούπα αχνιστό και μοσχομυριστό καφέ να χαζεύεις το φλύαρο κουβεντολόι δυο μικρών πουλιών από το απέναντι δέντρο. Σε λίγο, τη συζήτηση διακόπτει η καμπάνα που καλεί τους πιστούς. Μαζί και τη σκέψη μου που έτρεχε. Σκεφτόμουν ότι θα ήθελα να είχα κάπου μια λίστα με όλα όσα αγαπώ. Αυτά που αγάπησα όλα αυτά τα χρόνια. Και έτσι γεννήθηκε η ιδέα για το σημερινό ανοιξιάτικο γεμάτο από αγαπημένα ποστ.

Τα βιβλία

Μια νέα συνήθεια που απέκτησα τελευταία είναι να διαβάζω μισή ώρα τα πρωινά και μισή ώρα το βράδυ. Αν το επιτρέπει το πρόγραμμά μου ή αν το βιβλίο είναι εξαιρετικό και δεν μπορώ να το αφήσω, διαβάζω λίγο περισσότερο μέσα στη μέρα. Την ίδια συνήθεια έχει και μια αγαπημένη μου φίλη. Συζητώντας λοιπόν μαζί της για τα βιβλία μας μου έστειλε την πρώτη σελίδα του βιβλίου που διαβάζει αυτήν την περίοδο. Το συγκινητικό λοιπόν σε αυτό είναι ότι έγραφε ημερομηνία και το μέρος που το διάβασε. Το ίδιο κάνω και εγώ! Χωρίς να το ξέρουμε κάνουμε ακριβώς το ίδιο. Γράφω πότε το ξεκίνησα, τον τόπο και το όνομά μου. Στην τελευταία σελίδα σημειώνω πότε τέλειωσα το βιβλίο και λίγα λόγια για το πώς μου φάνηκε το βιβλίο ή αν θέλω να επιστρέψω κάποια στιγμή, τη σελίδα που με συνεπήρε περισσότερο.

Πιστεύω σε εσένα

Πάντα αγαπούσα να μαθαίνω τα success story των πετυχημένων ανθρώπων. Πώς από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να γίνει το όνειρο σου πραγματικότητα ή πως μπορείς να γίνεις επιτυχημένος στο είδος σου. Να εμπνεύσεις, να βοηθήσεις ανθρώπους. Ποιο είναι εκείνο το μυστικό συστατικό που πραγματοποιεί το όνειρο σου και σε κάνει να ξεχωρίζεις.
Υπάρχει μυστικό συστατικό ή απλά κάποιοι γεννιούνται με τη στόφα του νικητή και του πετυχημένου;

Συχνά μου αρέσει να διαβάζω τις βιογραφίες ανθρώπων που θαυμάζω. Διαβάζοντάς τες, προσπαθώ να συγκρίνω, αν υπάρχουν κοινά στοιχεία στην ανατροφή τους, στον τρόπο που μεγάλωσαν, ποιος ο ρόλος της οικογένειας τους στην εξέλιξη τους. Σπανίως συναντώ κοινά βέβαια. Ίσως γιατί καθένας τους είναι μοναδικός. Το σίγουρο όμως είναι ότι δούλεψαν πάρα πολύ σκληρά για να φτάσουν εκεί που έφτασαν. Πίστεψαν οι ίδιοι πρώτα στις δυνάμεις τους και ύστερα ίσως και το άμεσο οικογενειακό τους περιβάλλον. Σε άλλους πάλι, ίσως να μη πίστεψε  κανείς άλλος εκτός από τους ίδιους.

via Pinterest

Κάτι από τη γιαγιά μου

Καλημέρα και καλή Παρασκευή,

Σκέφτομαι συχνά πώς είναι δυνατόν μια μυρωδιά ή μια γεύση να μας μεταφέρει πολλά χρόνια πίσω, τότε που ήμασταν παιδιά. Μια από τις παιδικές μου αναμνήσεις, ήταν οι τηγανίτες της γιαγιάς μου.

Σκαλίζοντας το παρελθόν

Ο Γ.Καιροφύλας δημοσιογράφος και Αθηναιογράφος, έχει γράψει πολλά βιβλία για την παλιά Αθήνα. Πάτησε πάνω στα χνάρια των παλιών Αθηναίων, από τα χρόνια του Όθωνα, την Μπελ επόκ μέχρι την κατοχή και τα μεταπολεμικά χρόνια.

Περί του πνεύματος των Χριστουγέννων

Η πράσινη πόρτα

Η πράσινη πόρτα, σιδερένια με ένα μικρό άσπρο ρόμβο ζωγραφισμένο και ένα χρυσό πόμολο. Στο πάνω μέρος υπήρχε ένα παραλληλόγραμμο παράθυρο, θαμπό. Τυχαία είχε ανοίξει μια μικρή τρυπίτσα που άφηνε μια δέσμη φωτός να περάσει μαζί με εκατομύρια μόρια σκόνης.

25 Αυγούστου

Τετάρτη 25 Αυγούστου 1982

Αυτήν την ημερομηνία έγραφε το ημερολόγιο όταν γράφτηκε η πρώτη σελίδα στο βιβλίο της ζωής μου. Ημουν ο λόγος που είχαν γινει ευτυχισμένοι δυο άνθρωποι. Εκείνο το πρωινό ήταν που με καλωσόρισαν στον κόσμο οι γονείς μου.
Λίγο πριν τελειώσει αλλος ενας Αύγουστος, ήθελα φαινεται να εχω όσο προλαβαίνω λίγο καλοκαίρι μέσα μου. Έτσι κάθε χρόνο η μέρα των γενεθλίων μου, μου υπενθυμίζει οτι άλλο ενα καλοκαίρι φθάνει στο τέλος του. Παλιότερα με στεναχωρούσε αυτό λίγο, πλέον έμαθα να απολαμβάνω την κάθε εποχή.

Happy 3rd birthday polka dots lady!

16/08/13

Ήταν μεσημεράκι και είχαμε πάει για το καθιερωμένο καφεδάκι μετά το φαγητό. Από μέρες μου έιχε σφηνωθεί η ιδέα ότι θα φτιάξω ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο. Βρήκα το θέμα, άλλαζα τα χρώματα, τις γραμματοσειρές και τέλος έψαξα όνομα. Επειδή μου αρέσει οτιδήποτε πουά και συχνά η αδερφή μου με φώναζε polka dots lady έτσι καθιερώθηκε και το όνομα.

Το ταξίδι χωρίς συγκεκριμένο προορισμό

Κυριακή 3 Ιουλίου 2016

Μετά το μεσημεριανό, κάθομαι στην πολυθρόνα μου και χαζεύω νωχελικά την κυριακάτικη εφημερίδα. Ξεφυλλίζοντας στο ένθετο πέφτω επάνω σε μια σελίδα με τίτλο "Μονοήμερη στις Κυκλάδες", ένα πυκνογραμμένο δίστηλο και μια μικρή φωτογραφία στη μέση που απεικονίζει δυο ψάθινα καπέλα και στο θολό φόντο χρωματιστά καΐκια πάνω σε μια καταγάλανη θάλασσα. 

Διαβάζω το άρθρο και ταξιδεύω μαζί με τον αρθρογράφο και τη φίλη του, καθώς ανοίγονται μπροστά μου μια μια οι λέξεις. Αυτό το ταξίδι που ξεκίνησε από μια συνηθισμένη βόλτα για φαγητό με φίλους και κατέληξε σε μονοήμερη βόλτα σε κοντινό νησί.