Αγαπητό ημερολόγιο μέρα 6η,
πραγματικά αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες έξι μέρες δεν μπορώ να το εξηγήσω. Κάθε βράδυ, επιστρέφω εδώ πίσω, με τον υπολογιστή ανά χείρας και γράφω. Χωρίς θέμα, χωρίς σημειώσεις, χωρίς φωτογραφίες και φιόγκους και κορδέλες. Απλώς γράφω. Μα το άξιο λόγου είναι όχι ότι γράφω αλλά η συνέπεια με την οποία το κάνω, χωρίς όμως να νιώθω κάποια καταπίεση ή άγχος ή με το στανιό που λέμε. Έρχομαι εδώ, ναι εδώ που είχα να έρθω από το μήνα Φεβρουάριο, εδώ λοιπόν που αγαπώ. Έρχομαι λες και κάποιος με πληρώνει ρε αδερφέ να έρθω και να γράψω και να μου δώσει τον μισθό μου στο τέλος του μήνα.
[Δεν θα πάρω κανέναν μισθό γιατί το μπλοκ μου δεν είναι η εργασία μου, να τα λέμε και αυτά.]