Περί αγάπης ο λόγος

Περί αγάπης ο λόγος. Γράφω σήμερα λίγες σκέψεις για την αγάπη.
Αγάπη, ουσιαστικό, θηλυκού γένους! Τόνοι μελάνης χύθηκαν από όλους αυτούς τους ποιητές, συγγραφείς, μουσικούς που πέρασαν και την εξύμνησαν, γιατί μόνο εξύμνηση της αξίζει της αγάπης. Αγαπώ δε συνεπάγεται χλιαρά συναισθήματα. Και μόνο στο άκουσμα της λέξης πρέπει να νιώθεις ζεστασιά στην καρδιά σου.

Ο προορισμός του ανθρώπου είναι να είναι ζευγαρωμένος, να νοιάζεται για κάποιον και να τον νοιάζονται. Κάπου υπάρχει αυτό το κομμάτι που ενώνει το παζλ της καρδιάς σου, αυτό είναι σίγουρο. Ελπίζω οι συνθήκες να βοηθήσουν ώστε να βρεθείτε, να συναντηθείτε και να ζήσετε αυτό που λέμε << and they lived happily ever after>>. Αν όμως στην πορεία δε το βρεις το παζλ σου, μη τη χαρίζεις την καρδιά σου, μην αναλώνεσαι σε άδειες αγκαλιές. Αν το ένστικτό σου, σου λέει όχι, φύγε, μέχρι να βρεις το άλλο σου μισό. Αυτό που μετράει είναι να νιώθεις πλήρης με την επιλογή σου και αυτό ισχύει και για τις δύο πλευρές, Στην αγάπη θα πρέπει να είμαστε όλοι επί ίσοις όροις, ούτε μου κάνεις χάρη που είσαι μαζί μου ούτε εγώ. Απολαμβάνω την παρέα σου, είσαι ο καθρέφτης μου και είμαι ο καθρέφτης σου.
Αλλιώς δε θα δουλέψει...Και τώρα θα μου πεις: να αγχώνομαι που περνάει ο καιρός, ή ο κόσμος λέει -έχω ένα γνωστό που είναι μόνος του και θα ήθελα να σας γνωρίσω. Και μπορεί να βρεις έτσι αυτόν που περίμενες που όντως υπάρχουν περιπτώσεις που λες αυτοί οι δύο άνθρωποι πρέπει να γνωριστούν γιατί ταιριάζουν πραγματικά και θα είναι ο ένας το παζλ του άλλου, γιατί θα είναι κρίμα αν αυτοί οι δυο άνθρωποι δε γνωριστούν και εκεί συμφωνώ, να κάνεις τα αδύνατα δυνατά για να τους φέρεις κοντά. Μόνο τότε όμως.
Και μετά σκέφτομαι κάποιες φορές ότι γενικά έχουν την τάση οι άνθρωποι να εισβάλλουν στη ζωή σου, λες και είναι δική τους υπόθεση. Ερωτήσεις αδιάκριτες, που τίποτα δεν πρόκειται να κερδίσουν με την απάντησή τους. Και δεν ξέρω με ποιο δικαίωμα μπαίνουν μέσα χωρίς καν να σκουπίσουν τα πόδια στο χαλάκι ή να χτυπήσουν έστω ευγενικά το κουδούνι.  Και το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρω πως μπορείς να απαντήσεις χωρίς να φανείς αγενής, σε κάτι τόσο δεδομένο.
Να ξέρετε, εγώ σας χαίρομαι εσάς που επιλέγετε να είστε μόνοι μέχρι να βρείτε το άλλο σας μισό. Κάποιος σοφός είχε πει, "είμαστε οι επιλογές μας" και συμφωνώ μαζί του. Έχετε δει ζευγάρια που είναι μαζί χρόνια που με το πέρασμα του χρόνου, μοιάζουν στις επιλογές, στον τρόπο σκέψης ακόμα και στην εμφάνιση, αυτό νομίζω ότι είναι το ιδανικό.
Να βρεις εκείνον που θα σου φέρεται σαν μικρό παιδί, που θα σε κακομαθαίνει και θα τον κακομαθαίνεις, εκείνον που θα είσαι περήφανος που είναι δίπλα σου και θα θες να είναι περήφανος και εκείνος που σε έχει.

Για επίλογο δανείζομαι κάποιους στίχους από το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη, Γιατί αγγίζει τόσο την καρδιά μου και εύχομαι να αγγίξει και τη δική σας.
Να κάνετε μόνο αυτό που ορίζει η καρδιά σας και ας λέει ο κόσμος......

Πώς αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι...
...
Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά
Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες
Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει
Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ
Επειδή σ' αγαπώ και σ' αγαπώ
Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει
....